To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Poznawcza koncepcja człowieka
Psychologia poznawcza jest rezultatem rozwoju po II wojnie światowej cybernetyki (nauki o sterowaniu) a także wyrazem sprzeciwu wobec psychoanalizy i behawioryzmu. Jej przedstawiciele to: Ulric Neisser, George Kelly, …, Fritz Heider. Człowiek jest w tej koncepcji uznawany za samodzielny podmiot, który w dużej mierze decyduje o własnym losie. Porównuje się go do badacza, a jego życie do ciągłego eksperymentowania. Źródłem zmian w człowieku jest gromadzenie i nieustanna restrukturyzacja doświadczenia - uczenie się. W toku życia człowiek przyjmuje, przechowuje, interpretuje, tworzy i przekazuje informacje oraz nadaje im pewną wartość (znaczenie, sens). Najważniejszą właściwością jednostki jest generowanie informacji. W związku z tym, bardzo dużą wagę przywiązuje się do twierdzeń dotyczących umysłu ludzkiego i jego podstawowych czynności a także do struktur poznawczych.
Umysł ludzki (układ poznawczy, system reproduktywno-genereatywny) ma stałe właściwości (niezmienniki antropiczne). Są to:
inteligencja
zdolności specjalne
systemy pamięci trwałej i świeżej
możliwość myślenia abstrakcyjnego i twórczego
kompetencje językowe
szybkość przetwarzania informacji.
Właściwości te są wrodzone, choć na ich rozwój wpływa środowisko. Głównym składnikiem osobowości człowieka są struktury poznawcze (zobacz 10).
Heider podjął się uporządkowania obszaru Ja (10 - należy to wcześniej przeczytać), gdyż stwierdził, że badacze koncentrują się na różnych, dowolnie wybranych przez siebie aspektach, które odpowiadają prowadzonym przez nich badaniom. Heider zaproponował wyróżnienie dwóch wymiarów Ja (czarne kropki):
perspektyw, inaczej punktów widzenia z jakich Ja jest oceniane:
perspektywa własna
perspektywa znaczących innych, konkretniej wyobrażenie podmiotu o ich sądach
obszarów, inaczej zakresów, działów, Ja
Ja realne - zbiór atrybutów, o których jednostka sądzi, że jest nimi obdarzona lub sądzi, że ktoś inny uważa, że one ją charakteryzują
Ja idealne - zbiór atrybutów, które jednostka chciałaby mieć lub sądzi, że ktoś inny chciałby, żeby je miała
Ja powinnościowe - zbiór atrybutów, które powinny charakteryzować jednostkę (ona sama tak uważa lub sądzi, że ktoś inny tak uważa).
Zestawienie dwóch perspektyw i trzech obszarów, daje sześć kategorii, którymi Heider posługuje się, by opisać ukierunkowanie Ja, które może mieć wpływ na działanie i wywoływać w podmiocie silne emocje (konflikt pomiędzy ja realnym i ja odzwierciedlonym, itp.).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)