historia literatury rosyjskiej do 1842 roku, z której wykład prowadzi dr Jan Dębski na UJ). 2-stronicowa notatka w formacie doc poświęcona postaci i twórczości Iwana Dymitriewa oraz czasom, w których żył i tworzył. W treści wykładu można spotkać się z następującymi zagadnieniami: postać i twórczość Iwana Dymitriewa, początek wieku XIX w literaturze rosyjskiej, periodyzacja pierwszej "połowy" wieku XIX, lata 1801-1815/1816, Pułk Siemianowski, przyjaźń z Karamzinem, Cudzy Rozum, sentymentalizm, zamach na Pawła I, Aleksander I, kariera polityczna, Spojrzenie na moje życie, Grucha siwy gołąbeczek, ????? ????? ??????????, kontakt z Mickiewiczem, klasycyzm, sentymentalizm oraz preromantyzm, rok publikacji ?Martwych dusz? autorstwa Michała Gogola, szkoła naturalna, realizm, Wielka Wojna Ojczyźniana, Napoleon, Kongres Wiedeński, Aleksander Arakczejow, ruch dekabrystów.
Iwan Dymitriew (1760 - 1837).
Pochodził z rodziny ziemiańskiej, był oficerem Siemianowskiego Pułku. W połowie lat 70tych zaczął zajmować się literaturą (miała na to wpływ przyjaźń z Karamzinem). W latach 90tych rozpoczął działalność literacką na szeroką skalę, wydając satyrę “Cudzy rozum”, napisaną w duchu sentymentalnym. Posądzano go o udział w spisku i zamachu na Pawła I, wtrącono go nawet do więzienia, pozbawiono stopnia oficerskiego, ale śledztwo wykazało, że nie miał z tym nic wspólnego. Przywrócono go do łask. Cieszył się nawet szczególną sympatią Aleksandra I. Był senatorem, a później ministrem. W 1814 roku podał się do dymisji, rezygnując tym samym z funkcji ministra. Potem osiedlił się w Moskwie. Swoje wiersze drukował na łamach czasopism wydawanych przez Karamzina. Około 1820 roku porzucił działalność literacką. Pod koniec życia sporządził “Spojrzenie na moje życie”, będące zapisem jego wspomnień. Utwór ten wyszedł drukiem w latach 60tych XIX wieku. Był bardzo popularnym bajkopisarzem, ale pisał bajki zupełnie inne niż jego poprzednicy. Dotyczyło to stylu, języka. Nie odwoływał się w nich do tradycji folklorystycznej i rubaszności. Jego bajki cieszyły się popularnością do lat 50tych XX wieku. Pisał też sentymentalne pieśni miłosne, o niesamowitej melodyce. Poruszał w nich typowe dla sentymentalistów tematy - rozterki miłosne, rozczarowania, zwątpienie w uczucia drugiej strony. Do tych pieśni często pisano muzykę, skutkiem czego powstawały piosenki. Największą popularnością cieszył się utwór pt. “Grucha siwy gołąbeczek” [Стоет сивой голубьечек], do której muzykę napisał Czech z pochodzenia. Dymitriewem interesowano się w Polsce z racji jego eleganckiej i całkowicie apolitycznej twórczości. Jego utwory były tłumaczone i wydawane na ziemiach polskich na początku XIX wieku. Dymitriew należał do moskiewskich przyjaciół Mickiewicza. Przetłumaczył na język rosyjski jego sonet pt. “Żegluga” (“Wypłynąłem na suchy przestwór oceanu…”). Mickiwiewicz wyraził się o jego stylu, że Dymitriew reprezentuje “wielką czystość języka”.
Pierwsza “połowa” wieku XIX w literaturze rosyjskiej.
Na początku wieku XIX w Rosji starły się ze sobą trzy tendencje literackie: klasycyzm, sentymentalizm oraz preromantyzm (a później romantyzm). Pierwsza połowa wieku XIX kończy się nie w 1850 roku, ale cenzusem jest tutaj rok 1842, gdyż wtedy kończy się pewien proces kulturalny i społeczno - historyczne. Jest to rok publikacji “Martwych dusz” autorstwa Michała Gogola, które ostatecznie zamknęły epokę romantyzmu rosyjskiego. Jest to więc okres niecałych 50 lat, ale okres ten jest tak niejednorodny, że badac
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)