POJĘCIE IDENTYFIKACJI.
Identyfikacja to stwierdzenie tożsamości, identyczności kogoś lub czegoś. Termin ten w kryminalistyce jest różnie rozumiany. Może odnosić się zarówno do sprawcy, który ma być zidentyfikowany, jak i do zdarzenia - w sensie rozpatrywania istoty czynu. Obejmuje także proces badawczy jakiegoś śladu. Jest ustaleniem relacji tożsamości cech śladu i ich wzorca. Jej istotą jest stwierdzenie zgodności lub odmienności porównywanych cech. Według Hołysta jest to sąd oparty na wyniku badań porównawczych przeprowadzonych w ramach różnych ekspertyz. Chodzi tu przede wszystkim o: ustalenie osoby lub rzeczy, która zostawiła dany ślad; rozpoznanie i określenie substancji lub przedmiotu, które tworzą dane ślady; ustalenie czy poszczególne części tworzyły uprzednio jedną całość. Istotne znaczenie maja tu właśnie cechy charakteryzujące i odróżniające pod jakimś względem osoby i rzeczy. Są to cechy swoiste, które przysługują wszystkim przedmiotom danego rodzaju i tylko im, czy diagnostyczne- obejmują właściwości szczególnie wyraźne, ułatwiające odróżnienie przedmiotu danego rodzaju spośród innych. Przeprowadza się tu badania porównawcze: śladów dowodowych ze śladami porównawczymi tj. pobranymi od podejrzanego obiektu lub już znajdującymi się w registraturach. W tym skomplikowanym procesie mamy często do czynienia z identyfikacją grupową, czy indywidualną. IDENTYFIKACJA GRUPOWA.
Identyfikacja kryminalistyczna jest sądem opartym na wyniku badań porównawczych przeprowadzonych w ramach różnych ekspertyz. Identyfikacja grupowa najczęściej poprzedza identyfikację indywidualną. Metody te mają znaczenie wykrywcze. Generalnie przyjmuje się , że cecha to element wyróżniający i odróżniający jakieś stany albo też element, który charakteryzuje pewne stany zachodzące w rzeczywistości. Wyróżniamy tu - cechy swoiste, które przysługują wszystkim przedmiotom danego rodzaju i tylko im. Można tu również wyróżnić cechy grupowe śladu, które stanowią jego cechy charakterystyczne tylko i wyłącznie dla danej grupy, klasy, czy rodzaju obiektów. Identyfikacja grupowa jest zatem rodzajem identyfikacji, gdy można wyznaczyć jedynie klasę czy grupę przedmiotów, z których każdy mógł pozostawić określony ślad. W zależności od liczby przedmiotów reprezentujących identyfikowaną klasę mówimy o identyfikacji szeroko lub wąsko grupowej, np. narzędzia twarde- tępe, siekiery. Dopiero w drodze szczegółowych ekspertyz przechodzimy do identyfikacji indywidualnej.
IDENTYFIKACJA INDYWIDUALNA.
Według Hołysta jest to sąd oparty na wyniku badań porównawczych przeprowadzonych w ramach różnych ekspertyz. Identyfikacja grupowa najczęściej poprzedza identyfikację indywidualną. Metody te mają znaczenie wykrywcze. Z identyfikacją indywidualną spotykamy się, gdy w rezultacie badań śladu dowodowego, czyli ujawnionego i zabezpieczonego na miejscu zdarzenia i porównawczego, czyli pobranego od podejrzanego obiektu lub już znajdującego się w registraturach, znajdujemy taką cechę lub zespól cech, charakteryzujących tylko jeden, konkretny przedmiot np. odciski linii papilarnych z charakterystycznymi szczegółami. Wyróżniamy tu cechy diagnostyczne- obejmujące właściwości szczególnie wyraźne, ułatwiające odróżnienie przedmiotu danego rodzaju spośród innych. Przeprowadza się tu badania i najczęściej przechodzi od identyfikacji grupowej do indywidualnej. Wyróżniamy tu również cechy jednostkowe śladu tzw. indywidualne, za które uważa się takie cechy, geometryczno - strukturalne, które są charakterystyczne tylko dla danego obiektu jednostkowego i wyróżniają ten obiekt spośród wszystkich innych obiektów jednostkowych. Identyfikacja osoby polega na stwierdzeniu tożsamości osoby podejrzanej z osobą, która pozostawiła ślad na miejscu zdarzenia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)