To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pojęcie i istota Prawa Międzynarodowego.
DEFINICJA - zespół norm regulujących stosunki wzajemne między państwami oraz organizacjami międzynarodowymi i innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych mającymi zdolność do działania w stosunkach międzynarodowych. - spory dotyczące definicji - rozbieżności dotyczące podmiotowości, źródeł i specyfiki prawa międzynarodowego.
NAZWA - termin „prawo międzynarodowe” pojawił się w literaturze w XVIII w. - autor angielski J. Bentham w roku 1780; do języka polskiego wprowadził go F. Kasparka.
Prawo narodów - termin używany początkowo wywodzący się z dosłownego tłumaczenia rzymskiego terminu ius gentium ( w Rzymie oznaczało ono prawo cywilne regulujące stosunki obywateli rzymskich z cudzoziemcami: przepisy i instytucja wspólne wszystkim narodom )
„prawo międzynarodowe” w XVI i XVII w. ius inter gentes - Suarez.
Prawo międzynarodowe - od XVIII w. obie nazwy występują równolegle. - słowo „naród” (nation) w języku angielskim i francuskim jest synonimem państwa; naród także ma dzisiaj prawo do samostanowienia; naród walczący o niepodległość jest podmiotem prawa międzynarodowego gdy wykształci organy zdolne go reprezentować na arenie międzynarodowej.
SYSTEMATYKA - czyli ścisły podział na pozostające ze sobą w określonych relacjach podziały - brak powszechnej akceptacji dla którejkolwiek propozycji usystematyzowania PM, jako konsekwencja ciągłego rozwoju i przystosowywania się do zmieniającej się rzeczywistości.
Od prawa wojny do prawa pokoju.
Grocjusz w swoim dziele „o prawie wojny i pokoju” określił podział prawa międzynarodowego na dwa działy,
W miarę upływu czasu akcent przesuwał się na normy regulujące pokój,
Prawo wojny zostało zredukowane do fragmentu całości prawa międzynarodowego
Polskie propozycje systematyki: 1958r. L. Ehrlich ( prawo międzynarodowe, nauka PM, podmioty PM, mechanizm stosunków między podmiotami PM ); S. E. Nahlik ( społeczność międzynarodowa, współdziałanie międzynarodowe, konflikty międzynarodowe )
PODSTAWY OBOWIĄZYWANIA PM
Doktryny wskazujące odmienne podstawy obowiązywania prawa międzynarodowego: naturalistyczna i pozytywistyczna.
Doktryna naturalistyczna ( doktryna podstawowych, zasadniczych praw państwa )
odwołuje się do prawa natury
zasady PM mogą być wyprowadzone z istoty czy natury państwa; państwo ma przyrodzone, podstawowe prawa, które muszą być respektowane przez inne podmioty (prawo do istnienia, niepodległości, równości, szacunku i utrzymywania stosunków międzynarodowych)
(…)
… bezpośredniego przymusu - stosowane przeciwko państwu, które naruszyło normy zakazujące stosowania groźby lub użycia siły, popełniającemu przestępstwa lub zbrodnie międzynarodowe.
- system środków przymusu bezpośredniego w Karcie Narodów Zjednoczonych jest podporządkowany Radzie Bezpieczeństwa (zasada centralizmu).
Sankcje niezorganizowane - nie są przewidziane w umowie, choć wszyscy sygnatariusze liczą…
… - prawo dyplomatyczne, konsularne i komunikacyjne,
wspólny interes - normy o ochronie środowiska naturalnego człowieka, kosmosu oraz dna mórz i oceanów poza granicami jurysdykcji narodowej.
Zasada efektywności - istnienie pewnych przewidzianych przez PM sytuacji faktycznych bądź wywołuje ipso facto skutki prawne, bądź też jest warunkiem niezbędnym do ich powstania.
wpływa na przestrzeganie norm PM
PM…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)