Piotr Czaadajew (1774 - 1856):
Przyjaciel Puszkina, z którym poznał się w Carskim Siole, ale Czaadajew nie był uczniem, lecz oficerem w pułku gwardii cesarskiej tam stacjonującym,
Puszkina napisał kilka utworów skierowanych do Czaadajewa
Prekursor okcydentalizmu rosyjskiego,
Autor “Listów filozoficznych”, których napisał 8, ale w Rosji ukazał się tylko jeden, we Francji ukazały się 3 w latach 60 tych XIX wieku, całość ukazała się w latach 30 tych XX wieku w ZSRR,
Pierwszy list filozoficzny opublikowany został na łamach czasopisma, Czaadajew zaprezentował w pierwszym liście pogląd, że istotę dziejów ludzkości związana jest z chrześcijaństwem, ale zdaniem Czaadajewa najpełniej chrześcijaństwo zrealizowane zostało w katolicyzmie. Czaadajew uważał, że Rosja jest krajem dzikim, barbarzyńskim, zapomnianym przez Boga, ponieważ izoluje się od katolicyzmu. Aby Rosja się ucywilizowała musi przejść drogę historii Europy w duchu katolicyzmu, a będzie to o tyle korzystne, że pozwoli uniknąć błędów, które popełniła Europa. Jego pogląd, pomimo że tak radykalny spotkał się z przychylnym przyjęciem, zwłaszcza w kręgach postępowych. Był to początek okcydentalizmu rosyjskiego. Po ukazaniu się pierwszego listu natychmiast zareagowała cenzura - czasopismo zamknięto, jego właściciel trafił do więzienia, natomiast samego Czaadajewa zmuszono do podpisania oświadczenia o tym, że jest niespełna rozumu. Poglądy Czaadajewa bardzo przeraziły Mikołaja I, dlatego car zdecydował się na opublikowanie teorii nazwanej “formułą Uwarowa” będąca odpowiedzią na teorię Czaadajewa, głosząca zasadę “oficjalnej ludowości”. Mówiła ona o tym, że Rosja opiera się na trzech filarach: prawosławiu, samodzierżawiu i ludowości. Podstawą funkcjonowania Rosji jest lud. “Formuła Uwarowa” była oficjalną doktryną państwa w czasach Mikołaja I. Zatem Czaadajew był pierwszym człowiekiem, który odważył się otwarcie skrytykować drogę historyczną, jaką przeszła Rosja, nakłaniał do zwrócenia się w kierunku Zachodu.
Michaił Lermontow (1814 - 1841):
Zginął, podobnie jak Puszkin, w pojedynku,
Urodził się w Moskwie. Jego dzieciństwo było dramatyczne - matka zmarła, kiedy miał 3 lata, ojciec był typowym oficerem, przenoszonym z garnizonu do garnizonu, nie zajmował się synem. Właściwie przez całe życie opiekowała się nim babka - Elizabeta Aleksjejewna Arsieniewa, spokrewniona ze starożytnym rodem, jej rodzina miała powiązana z dekabrystami. Wychowywany był w atmosferze, w której głoszono idee wolnościowe. Babka zastępowała Michaiłowi rodziców, zapewniała mu wykształcenie. Ojciec jednak nie był z tego zadowolony, próbowała odzyskać syna, od czasu do czasu urządzał awantury, po których babka wręczała mu pieniądze , aby dał Michaiłowi spokój. Dlatego też w jego twórczości często pojawiają się wątki konfliktów rodzinnych, skomplikowanych relacji ojca z synem itp. Babka woziła Lermontowa do wód kaukaskich, do uzdrowisk, gdyż był dzieckiem słabego zdrowia. Otrzymał także bardzo dobrze wykształcenie, na skutek jej starań. W roku 1828 zapisano go do pensjonatu przy Uniwersytecie Moskiewskim. Ukończył je w roku 1830. Później zapisał się na Uniwersytet, gdzie studiował 2 lata. Zetknął się tam z Wilińskim, Aleksandrem Herzem. Jednak porzucił studia i wstąpił do Szkoły Kadetów, którą ukończył w 1834 roku, uzyskawszy stopień oficera. Dzięki staraniom babki rozpoczął służbę w elitarnym pułku gwardii cesarskiej, stacjonował w Petersburgu. Długo nikt nie wiedział o jego działalności literackiej, o której dowiedziano s
(…)
… Puszkina. Został za to zesłany (oficjalnie oddelegowany) na Kaukaz, gdzie miała miejsce wojna kaukaska. Przebywał tam około 1,5 roku. Doświadczenia wojenne - śmierć, cierpienia, okrucieństwo wywarły ma nim wielkie wrażenie. Po 1,5 roku jego babce udało się uzyskać dla niego zwolnienie z zesłania i powrócił do Petersburga. Na początku roku 1840 został ponownie zesłany na Kaukaz. Formalnym powodem był jego udział w pojedynku w charakterze sekundanta, jednak w rzeczywistości był wówczas zesłańcem politycznym za publikację “Bohatera naszych czasów”. Z tego zesłania już nie powrócił, jednak dzięki staraniom babki uzyskał dwumiesięczny urlop (nie mógł jednak opuszczać Kaukazu) i wyjechał do Piatagorska, gdzie zginął w pojedynku zaaranżowanym przez Mikołaja I i jego otoczenie. Mimo krótkiego życia, pozostawił…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)