Wykład - Pacta tertiis nec nocent nec prosunt

Pacta tertiis nec nocent nec prosunt
Umowy ani nie szkodzą, ani nie przynoszą korzyści stronom trzecim. Jest to formuła negatywna w przeciwieństwie do zasady: ius facit inter pares (traktat działa między stronami).
Wyjątki od zasady pacta tertiis nec nocent nec prosunt:
Pacta in favorem tertii  prawa dla państw trzecich, możliwa jest zgoda milcząca
Pacta In onus/determendi tertii  obowiązki dla państw trzecich, tylko zgoda na piśmie
(Zasadą jest zgoda wszystkich państw stron; sam traktat może wymagać zgody pisemnej w obu przypadkach.)
Odwołanie lub modyfikacja obowiązków albo praw państw trzecich (art. 37):
Jeżeli dla państwa trzeciego powstał obowiązek zgodnie z artykułem 35, obowiązek ten może być odwołany lub zmodyfikowany tylko za zgodą stron traktatu oraz państwa trzeciego, chyba ze ustalono, iż uzgodniły one inaczej.
Jeżeli dla państwa trzeciego powstało prawo zgodnie z artykułem 36, prawo to nie może być przez strony odwołane ani zmodyfikowane, gdy zostanie ustalone, że prawo to zamierzano uważać za nie podlegające odwołaniu ani modyfikacji bez zgody tego państwa trzeciego.
Wyrok MTS w sporze Danii z RFN  uznano, że traktat może powodować powstanie normy wiążącej podmioty niebędące stroną traktatu, co może mieć źródło w samym traktacie albo w zwyczaju. Państwa trzecie mogą traktować normę jako obowiązująca:
Normatywny charakter traktatu (reguluje sytuacje abstrakcyjne)
Reprezentatywność traktatu (liczne strony)
Praktyka stosowania traktatu powinna być intensywna
Konwencja Wiedeńska powyższych sytuacji nie reguluje. A art. 38 powierza tę sprawę praktyce, a nie regulacji traktatowej.
... zobacz całą notatkę