To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Forfaiting
9Forfaiting jest jedną z technik finansowania. Podobnie jak faktoring polega na zakupie - w tym przypadku przez instytucję forfaitingową - określonych należności terminowych. Obie instytucje służą także osiąganiu podobnych celów społeczno-gospodarczych, w obu przypadkach chodzi bowiem przede wszystkim o szybsze wchodzenie w posiadanie odpowiedniego kapitału. Jednakże między faktoringiem a forfaitingiem istnieją zasadnicze różnice. Po pierwsze, faktoring jest metodą finansowania zarówno dostawców na rynek krajowy, jak i eksporterów, forfaiting zaś jest jedną z technik finansowania handlu zagranicznego i dotyczy wyłącznie należności terminowych powstałych w następstwie realizacji kontraktu eksportowego (należności eksportowych). Po drugie, finansowanie w ramach faktoringu odbywa się na podstawie wierzytelności wynikających z umów sprzedaży/dostawy towarów oraz powstałych w następstwie wykonania określonych usług, w przypadku zaś forfaitingu w rachubę wchodzą również wierzytelności inkorporowane w wekslach (niezależnie od ich źródeł i tytułów prawnych) oraz wierzytelności objęte akredytywami, czy też wynikające z umów leasingu, a także tzw. wierzytelności księgowe. Ponadto przedmiotem faktoringu jest zakup wierzytelności o stosunkowo krótkich terminach wymagalności, faktoring jest więc krótkoterminową formą finansowania, natomiast przedmiotem forfaitingu jest zakup wierzytelności o terminach wymagalności zazwyczaj od sześciu miesięcy do sześciu lat, niekiedy nawet do dziesięciu lat, instytucja ta stanowi więc średnio- i długoterminową formę finansowania. Podkreślić też trzeba, iż przedmiotem faktoringu mogą być wszystkie istniejące i przyszłe wierzytelności przysługujące dostawcy wobec danego nabywcy towarów lub w stosunku do wszystkich nabywców towarów, powstałe w ramach realizacji kontraktów sprzedaży/dostawy towarów i/lub usług. W przeciwieństwie do tego mechanizmu finansowanie w ramach forfaitingu odbywa się na zasadzie case-by-case, umowa forfaitingu dotyczy bowiem tylko jednej, indywidualnie oznaczonej i istniejącej wierzytelności pieniężnej. Podkreślenia wymaga również, iż faktoring może polegać bądź na finansowaniu bezregresowym (faktoring pełny), bądź regresowym (faktoring niepełny), finansowanie w ramach forfaitingu odbywa się zawsze bez regresu (a forfait) w stosunku do zbywcy tych wierzytelności (eksportera); w faktoringu przejęcie przez faktora na siebie odpowiedzialności del credere stanowi w istocie często usługę dodatkową, w forfaitingu jest ono immanentną częścią każdego kontraktu i zawsze prowizja forfaitera obejmuje związaną z tym opłatę. Bezregresowy zakup wierzytelności oznacza, że instytucja forfaitingowa finansująca eksportera rezygnuje z roszczenia zwrotnego względem niego nawet wtedy, gdy przejęte przez nią wierzytelności nie zostaną uregulowane przez importera w przewidzianym terminie, przy czym forfaiter przejmuje także wszelkie inne ryzyka: gospodarcze, polityczne lub zmiany kursów walut. Konsekwencją przejęcia przez instytucję forfaitingową pełnego ryzyka niedotrzymania zapłaty przez importera jest szczególne podejście do kwestii zabezpieczeń dostarczanych forfaiterowi przez eksportera w momencie zawarcia umowy forfaitingu. Zabezpieczenie takie stanowi najczęściej awal położony przez bank w kraju importera na wekslu własnym importera lub zaakceptowana przez niego trata ciągniona przez eksportera. Znacząca część finansowania w ramach transakcji forfaitinogwych realizowana jest także z zastosowaniem
(…)
… awal położony przez bank w kraju importera na wekslu własnym importera lub zaakceptowana przez niego trata ciągniona przez eksportera. Znacząca część finansowania w ramach transakcji forfaitinogwych realizowana jest także z zastosowaniem gwarancji bankowych oraz akredytyw dokumentowych o charakterze gwarancji (stand-by, deffered payement). Ponadto istotą faktoringu jest to, że obejmuje on cały zestaw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)