Kolektywizacja wsi i jej skutki.
Rząd komunistyczny po umocnieniu władzy przystąpił do kolektywizacji rolnictwa na wzór radziecki.
Propagowanie tworzenia spółdzielni produkcyjnych, które miało zapewnić zwiększenie produkcji dzięki zaoraniu miedz i przede wszystkim mechanizacji (np. zastosowaniu traktorów)
Wynikała głównie ze względów ideologicznych - w komunizmie nie mogły istnieć przejawy własności prywatnej w tym ziemi. W teorii miała być dobrowolna.
Władze oczekują również łatwiejszego egzekwowania obowiązkowych dostaw, którymi obciążono wieś.
Miała też wpłynąć na uwolnienie siły roboczej potrzebnej w rozwijającym się przemyśle.
Władze podwyższają podatki nakładane na rolników indywidualnych chcąc doprowadzić gospodarstwa do upadku.
Rozpoczęto wielką kampanię propagandową przeciwko tzw. kułakom - posiadaczom największych gospodarstw rolnych
Ze względu na brak skuteczności tych metod przystąpiono do aresztowań połączonych z konfiskata majątków. Tylko w 1953 r. aresztowano ponad 200 tys. Rolników.
Skolektywizowano zaledwie 10% gospodarstw.
Dążenie do kolektywizacji i zmniejszenie nakładów na produkcje rolną powoduje jej załamanie.
Chłopom brakuje podstawowych środków produkcji (nawozów i maszyn) ale również podstawowych narzędzi.
Pojawia się niedobór żywności, który władze starały się rozwiązać stosując system zbiorowego żywienia
Ze względu na rosnące niezadowolenie społeczne w 1956 nowe kierownictwo podjęło decyzję o zaprzestaniu akcji kolektywizacyjnej, zezwolono nawet na rozwiązanie istniejących spółdzielni.
W 1957 zapowiedziano poparcie dla gospodarstw chłopskich przez zniesienie ograniczeń w obrocie ziemią i uznanie prawa do dziedziczenia gruntów. Ograniczono wymiar dostaw obowiązkowych, podwyższono ceny skupu i zmniejszono obciążenia fiskalne. Poprawie uległo też zaopatrzenie w maszyny rolnicze i nawozy - wzrosła aktywność rolników = poprawa sytuacji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)