To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KIERUNEK TEORETYCZNY
I OŚRODEK WARSZAWSKI
Michał Kalecki (1899-1970)
Czołowy twórca ekonomii polskiej i światowej, publicysta gospodarczy, pracownik Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen w latach 1929-1935. W jego dorobku ważne miejsce zajmuje TEORIA CYKLU KONIUNKTURALNEGO. Jest autorem pierwszych w Polsce, a także jednym z pierwszych w świecie SZACUNKÓW DOCHODU SPOŁECZNEGO za lata 1929 i 1933.
Opracował wskaźniki:
budownictwa (mieszkaniowego i pozamieszkaniowego)
inwestycji (kolejowych i maszynowych),
oraz inne wskaźniki:
cen
kosztów
marż zarobkowych
Interesował się wpływem dumpingu na dochody realnie zatrudnionych punktem wyjścia teorii cyklu koniunkturalnego jest teza że: [o poziomie dochodu narodowego decyduje proces inwestycyjny] na przebieg tego procesu wpływa przede wszystkim przewidywana rentowność określająca rozmiary nakładów inwestycyjnych. Zwraca uwagę na problem zatrudnienia wzrost cen i zatrudnienia w okresie ożywienia podnosi rentowność i pobudza popyt inwestycyjny, natomiast spadek cen i zatrudnienia pod wpływem zachwiania równowagi rynkowej obniża rentowność i hamuje rozwój procesów inwestycyjnych. Obserwuje występowanie procesów kumulacyjnych gospodarce, wzrost inwestycji prowadzi do wzrostu produkcji dóbr inwestycyjnych, a więc zatrudnienia w gałęziach wytwarzających te dobra, które z kolei pobudza popyt konsumpcyjny robotników i wzrost zatrudnienia w gałęziach produkcji artykułów spożywczych. Wg M.K. najbardziej racjonalną formą polityki nakręcania koniunktury jest inflacyjne finansowanie robót publicznych. Uważa przy tym, że metody tej nie można utożsamiać z inflacją, nie wszystkie środki wydane na roboty publiczne pozostają w obiegu. W procesie nakręcania koniunktury istotną rolę odgrywają źródła finansowania a nie rodzaj wykonywanych inwestycji. Wg M.K. inwestycje publiczne sfinansowane dodatkową siłą nabywczą stanowią właściwy sposób ożywienia koniunktury podważa także pogląd, że wysokie ceny przyspieszają poprawę koniunktury. Podkreśla, że: inwestycje wpływają na poprawę koniunktury tylko w czasie ich wykonywania, otwierając wentyl, przez który dostaje się do gospodarstwa społecznego dodatkowa siła nabywcza. Natomiast produkcyjny charakter tych inwestycji stanowi przyczynę zahamowania, a wreszcie i załamania ożywienia. Przyjęcie przez M. Kaleckiego wzajemnej zależności między rentownością a inwestycjami pozwoliło mu na przedstawienie cyklu koniunkturalnego w kategoriach dochodu narodowego. M.K. podważa pogląd, że wzrost konsumpcji kapitalistów oznacza spadek oszczędności. Występuje przeciwko poglądom, że: obniżka płac przyspiesza wyjście z kryzysu, przeciwnie uważa on, że: spadek płac spowodowałby spadek cen i w ten sposób to, co przedsiębiorcy zyskaliby na płacach, utraciliby na cenach.
(…)
… koniunkturalnego w kategoriach dochodu narodowego. M.K. podważa pogląd, że wzrost konsumpcji kapitalistów oznacza spadek oszczędności. Występuje przeciwko poglądom, że: obniżka płac przyspiesza wyjście z kryzysu, przeciwnie uważa on, że: spadek płac spowodowałby spadek cen i w ten sposób to, co przedsiębiorcy zyskaliby na płacach, utraciliby na cenach.
Jan Stanisław Lewiński (1885-1930)
Profesor ekonomii politycznej. Ekonomię teoretyczną rozwijał w szkole Głównej Handlowej w 1922 r. Dedukcję i indukcję uważał za metody, które muszą się wzajemnie uzupełniać, jego zdaniem prawa ekonomiczne wykryte za pomocą dedukcji i abstrakcyjnych założeń homo oeconomicus i wolnej konkurencji należy za pomocą wolnej konkurencji skorygować tzn. uwzględnić wcześniej odrzucone zjawiska przypadkowe. Za twórców nauki ekonomii politycznej uważał: Adama Smitha i Dawida Ricardo, którzy odrzucili obiektywny charakter praw ekonomicznych i rozpoczęli ich poszukiwanie. Definiował ekonomię jako: naukę o prawach, które rządzą: produkcją, wymianą, obiegiem i podziałem bogactw w wypowiedziach na temat wartości pieniądza wyszedł poza teorię ilościową D.Ricarda zwracając uwagę na: elastyczność systemu pieniężnego i możliwości kredytowego…
… jest konsekwencją wzrostu obiegu pieniężnego, deflacja wywołuje objawy depresji. Niska stopa procentowa prowadzi do hiperinflacji i rodzi tendencje inflacyjne - rośnie zapotrzebowanie na kredyt. Środkiem łagodzenia wahań cyklicznych jest właściwa polityka bankowa - ustalająca wysokość bankowej stopy procentowej na poziomie stopy rynkowej. Podważał celowość istnienia przedsiębiorstw państwowych tezą o ich niskiej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)