Jedność i fragmentacja prawa międzynarodowego
Fakt, że prawo międzynarodowe nie jest tworzone centralistycznie powoduje, że powstają subsystemy prawne, reżimy szczególne. Prawo międzynarodowe nie jest jednorodne, ulega fragmentaryzacji. Dochodzi do tzw. multiplikacji, a więc różnych porządków prawnych w ramach prawa narodów. Nakłada się na to rozwój sądownictwa międzynarodowego, które nie jest scentralizowane - brak zależności między sądami, brak instancyjności i zależności hierarchiczne.
Fragmentaryzacja (wg G. Hafnera)
Prawo międzynarodowe stanowi nie tylko porządek prawny, a zespół zróżnicowanych systemów częściowych o różnych poziomach regulacji, które pozostają ze sobą w interakcji.
Brak zorganizowania powoduje sprzeczności, podziały, kolizje normatywne, napięcia wewnątrz systemowe.
Dzięki elastyczności łatwiej zmienia się i dostosowuje do zmian w społeczeństwie międzynarodowym.
Jedność (wg Koskenniemi'ego)
Myślenie w kategoriach jedności prawa narodów, możliwa jest interpretacja współczesnego prawa narodów w kategoriach systemu zorganizowanego.
Wewnętrzne zróżnicowanie prawa wynika z wolności, zdolności innowacyjnej państw.
W pluralizmie jest pewne bogactwo - zachowania jedności w różnorodności.
Self-contained regimes - subsytemy w prawie międzynarodowym, które wykazują znaczną samowystarczalność normatywną (systemy zamknięte):
Status kanału Kilońskiego w Traktacie Wiedeńskim nadano mu charakter międzynarodowy; ma charakter samowystarczalny (stwierdzono tak w wyroku Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej z 1923 r. w sprawie parowca Wimbledon); nie można tej regulacji uzupełniać przez poszukiwanie norm wewnętrznych.
Reżim dyplomatyczny wyrok MTS z 1980 r. w sprawie zakładników teherańskich stwierdza, że reguły prawa dyplomatycznego stwarzają self-contained regime; zespół przepisów i zasad, które dotyczą zobowiązań państw zakresie przywilejów, immunitetów oraz ich nadużyć są nienaruszalne - nie można stosować środków odwetowych wobec tego reżimu.
(Sprawa ta może być powołana jako przykład sytuacji, w której państwo ponosi odpowiedzialność za swoje zaniechanie. W listopadzie 1979 roku grupa studentów irańskich zajęła budynek amerykańskiej ambasady w Teheranie. Przez kilkadziesiąt dni budynek był okupowany; przetrzymywano w nim ok. 50 zakładników, z których większość należała do personelu dyplomatycznego i konsularnego misji. MTS stwierdził, że Iran ponosi odpowiedzialność międzynarodową w związku z zaniechaniem podjęcia działań mających na celu ochronę nietykalności pomieszczeń misji, do czego był zobowiązany w świetle odpowiednich norm prawa międzynarodowego.)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)