Inhibitory
pasywatory (związki nieorganiczne, o utleniającym anionie: chromiany, wolframiany, azotyny, molibdeniany),
inhibitory organiczne (stosowane jako środki ochrony czasowej, np. oleje, smary, woski),
inhibitory lotne (o dostatecznej prężności par, wykazujące własności inhibitujące, do nasycania powietrza w przestrzeniach zamkniętych sprężarek i skraplaczy. Otrzymywane z alifatycznych lub cyklicznych amin i ich pochodnych).
Inhibitory fizyczne
adsorpcyjne - wiązane z powierzchniami metali odwracalnymi siłami,
chemisorbcyjne - związane częściowo siłami adsorpcji, częściowo zaś siłami chemicznymi (charakter przejściowy między inhibitorem fizycznym a chemicznym).
Wskutek adsorpcji następuje pokrycie metalu warstewką inhibitora. Powoduje ona:
zmniejszenie szybkości anodowego rozpuszczania metali wskutek częściowego zablokowania powierzchni,
utrudnienie dostępu agresywnych składników środowiska (np. depolaryzatorów) wskutek zahamowania ich dyfuzji do powierzchni.
Inhibitory chemiczne
pasywujące - warstewka ochronna powstaje wskutek utleniania powierzchni metalu,
powłokowe - warstewka ochronna powstaje wskutek tworzenia się nierozpuszczalnych związków z metalem lub produktami jego korozji.
Ze wzrostem stężenia inhibitora ulega zmniejszeniu korozja metalu w głębi roztworu, a pojawia się podwyższona korozja w okolicy rozdziału faz (np. metal-powietrze). Inhibitora musi być w sam raz - nie za dużo, ani nie za mało.
Ochrona powłokowa powinna uwzględniać
przeciwkorozyjne własności powłok malarskich,
odporność powłok na czynniki mechaniczne i atmosferyczne,
własności przeciwporostowe,
przyczepność i skurcz liniowy powłok (powłoka nie może pękać na pracującym kadłubie),
dobór rodzaju powłok malarskich i technologii malowania
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)