To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
GENEZA MYŚLI POLITYCZNEJ
Można wyróżnić 5 okresów:
antyk
średniowiecze
od odrodzenia (XVI w) do oświecenia (do poł. XIX w)
od poł. XIX w do poł. XX w
od poł. XX w do dziś
ANTYK
Do najwybitniejszych myślicieli można zaliczyć Konfucjusza (551-479), Heraklita z Efezu (544-484), Demokryta (460-370), Platona (429-348) i Arystotelesa (398-322). Najważniejsze są poglądy Platona (ojca teorii politycznej) i Arystotelesa (ojca nauki politycznej). Obaj patrzyli na państwo z perspektywy filozofa.
Arystoteles był ojcem metody naukowej, badał istniejące rządy, a swe wnioski opierał na obserwacjach empirycznych. Polityka była wg niego nauką praktyczną (obok nauk teoretycznych i produktywnych). Wierzył w rozum i uznawał, że za jego pomoca wszystko można wytłumaczyć. Platon był zagorzałym przeciwnikiem demokracji ateńskiej. Uważał, że w społeczeństwie występują sprzeczności i to one są przyczyną nieustających walk. Jego zdaniem można je było zlikwidować jedynie autorytetem, terrorem, propagandą i wychowaniem oraz izolacją od zagranicy. Uważał, że istnieje typ idealnego przywódcy.
ŚREDNIOWIECZE
Najwybitniejszymi myślicielami byli: Orygenes (185-254), Augustyn Aureliusz (354-430), Mahomet (570-6320, Tomasz z Akwinu (1225-1274) oraz Marsyliusz z Padwy (1275-1343). Najistotniejsze są dzieła Tomasza z Akwinu, twórcy tomizmu, który stał się podstawą oficjalnej filozofii Kościoła. Przetwarzał on zgodnie z ideologią chrześcijańską podstawowe kategoria arystotelizmu, czyli rozum i wiarę. Przejął od Arystotelesa koncepcję człowieka, jako istoty politycznej, państwo zaś uznawał jako nadrzędne wobec jednostki. Za najlepszy uważał hierarchiczny ustrój społeczny, w którym każdy pełni funkcję powierzoną mu przez Boga, a Kościół uznał za jedynego rzecznika wszelkiej władzy na ziemi.
Świecką myśl polityczną w średniowieczu reprezentował Marsyliusz z Padwy. Był przeciwnikiem podporządkowania polityki zasadom religijnym i moralnym. Reprezentował pogląd na zwierzchność cesarza nad papieżem, i propagował ideę ludowładztwa.
ODRODZENIE I OŚWIECENIE
Niccolo Machiavelli (1464-1527), Łukasz Górnicki (1527-1603), Jean Bodin (1530-1596), Thomas Hobbes (1588-1679), John Locke (1632-1704), Monteskiusz (1689-1755) i Jean Jacques Rousseau (1712-1778).
Najwybitniejszym pisarzem odrodzenia był Machiavelli. W swoim „Księciu” dozwalał stosowanie wszelkich niezbędnych metod do osiągnięcia celu.
John Locke to najwybitniejszy przedstawiciel nowożytnego empiryzmu genetycznego. Stał na stanowisku umowy społecznej i praw natury. Był zwolennikiem liberalizmu i ochrony praw jednostki, a także stworzył doktrynę tolerancji.
(…)
… ludu. Gwarantem suwerenności są ustawy będące wyrazem woli obywateli. Myśli Rousseau zwracały się w stronę demokracji plebiscytarnej, a nie parlamentarnej.
POŁOWA XIX W - POŁOWA XX W
W tym okresie dominują myśliciele niemieccy: Karol Marx (1818-1883), Fryderyk Engels (1820-1895) i Max Weber (1864-1920). Istotną postacią był też Włodzimierz Iljicz Uljanow (1870-1924). Teorie stworzone przez Marksa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)