Wykład - Doktryna J. Monroe

Doktryna J. Monroe (1823 r.).
Zasada wprowadzona do polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych przez prezydenta J. Monroe'a, ogłoszona w 1823. Deklarowała stworzenie amerykańskiej strefy wpływów na zachodniej półkuli, a zarazem potwierdzała politykę izolacjonizmu. Stany Zjednoczone oświadczały, iż nie będą mieszać się w sprawy europejskie, akceptują status quo i oczekują tego samego od państw Europy. Obszarem wpływów Stanów Zjednoczonych stały się kraje amerykańskie, a więc ingerencja państw trzecich w tym obszarze traktowana była jako naruszenie interesów amerykańskich.. Zmodyfikowana na przełomie XIX i XX w. wykładnia tej doktryny przyznawała Stanom Zjednoczonym prawo ingerencji w sprawy wewnętrzne państw regionu. W efekcie niejednokrotnie interweniowały, szczególnie na Karaibach, w celu utrzymania przy władzy swoich popleczników. Otwartość stosowania doktryny osłabła po II wojnie światowej, jednak pełna akceptacja dla całkowitej suwerenności państw Ameryki Łacińskiej została wyrażona w latach 90., co wiąże się z próbą tworzenia ścisłej współpracy Stanów Zjednoczonych z krajami regionu na innych zasadach - nie dominacji polityczno-militarnej i neokolonializmu, ale integracji regionalnej i tworzenia bloku państw amerykańskich obu kontynentów.
... zobacz całą notatkę