28. WYCHOWANIE PLASTYCZNE - XXw. ( S. Matzke, I. Misky, C. Freinet, S. Szuman, K. Homolacs, Z. Radnicki, J. Bruner)
a. S. Matzke oraz I. Misky preferowali w wychowaniu plastycznym swobodę i indywidualizm, stawiając jednak na swobodne powielanie schematów narysowanych na tablicy. W późniejszych klasach (klasa IV i V) ćwiczenia polegały na rysowaniu modelów (np. liści, kwiatów, dzbanów) jednak bez skrótów perspektywicznych, czyli rozpoczęcie od prostych tematów do coraz trudniejszych. Kolejnym etapem edukacji było wkomponowanie przedmiotów do tła. Gdy uczniowie przeszli ten etap, zaczynali rysować pojedynczego człowieka, potem grupę, a na koniec tego etapu postać w ruchu. Końcowym etapem był rysunek przestrzenny.
b. C. Freinet - pochodził z rodziny francuskich chłopów. Zauważył, że w procesie edukacji nie dbano o osobowość dziecka, a jedynie wiedzę. Stworzył zasady nauczania oparte na:
- zdobywanie doświadczenia przez poszukiwanie
- samodzielne budowanie wiedzy
- kontakt z rzeczywistością i powolne poznawanie świata
- uczeń sam kreuje swój obraz świata
- Freinet tworzył szkoły ludowe, aby wyrównać poziom wiedzy dzieci z wsi i miast
- ważne było estetyczne środowisko w ładnym miejscu (las, jezioro, ogród) miejsce zabawy, pracy zbiorowej, indywidualnej
- wnętrze budynku powinny być przestronne, jasne, duże, otwarte, bez ławek i katedry, podręczników. Krzesła i stoliki w różnych układach (np. kół)
- szkoła składała się z pracowni przedmiotowych:
pracownia prac ręcznych i polowych
pracownia stolarska i kowalska
pracownia gotowania i tkanie
- Freinet pozostał przy układaniu programów nauczania (roczny plan pracy, podzielony na plany miesięczne dla różnych klas), uczniowie dzielili się na plany tygodniowe
- ocenianie na zasadzie not, a nie ocen, wzajemne ocenianie się uczniów, starsi pomagają młodszym.
- samorząd szkolny (wydawał gazetkę szkolną, odbijaną z linotypu, wysyłana także do innych szkół, w tym ośrodków miejskich)
- biblioteka - uczniowie czytając książki tworzą fiszki i zostawiają je w bibliotece dla innych uczniów, gdy sami się już nauczyli. Fiszki zastępowały podręczniki. c. Stefan Szuman - z zawodu był chirurgiem, jednak zainteresował się sztuką dziecka
- wyróżnił schematy rozwoju rysunkowego dzieci:
- okres bazgrania, czyli formowania się schematu (1 - 3 rok życia),
- okres schematu (ideoplastyka) (3 - 12 rok życia),
- okres poschematyczny (rozwój w kierunku fizjoplastyki) (12 - 15 rok życia).
- Wprowadził pojęcie „wychowawcy estetycznego”, czyli człowieka, który miałby spełniać rolę pośrednika „w obdarowywaniu ludzi skarbami arcydzieł sztuki”. Wychowawcy estetyczni są pośrednikami kształtującymi wrażliwość i kulturę estetyczną społeczeństwa na podstawie już stworzonych i udostępnionych dzieł sztuki.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)