Pedagogika Celestyna Freineta.
1 rok Pedagogika studia stacjonarne grupa 4
Życie Celestyna Freineta (1896-1966)
Był francuskim pedagogiem, pochodził z biednej, chłopskiej rodziny. I to środowisko przyrodnicze i ludzkie określiło jego stosunek do podstawowych zagadnień społecznych, filozoficznych i pedagogicznych. Od starszych braci, dziadków, pasterzy przejmował mądrość życiową, na którą składały się obserwacje i doświadczenia wielu generacji. Freinet myślał kategoriami ludzi prostych, czerpiących prawdę o życiu z samego życia, z codziennej, żmudnej pracy, z umiłowania przyrody, ze znajomości praw natury. Celestyn Freinet urodził się 15 października 1896 roku w Prowansji i tu na maleńkim cmentarzu został pochowany. Zmarł 8 października 1966 roku w Vence, mając 70 lat. Był dzieckiem biednej chłopskiej rodziny i do końca życia pozostał wierny swemu środowisku - przyrodniczemu i ludzkiemu. Freinet myślał kategoriami ludzi prostych, czerpiących prawdę o życiu z samego życia, z codziennej, żmudnej pracy, z umiłowania przyrody, ze znajomości praw natury. Od najmłodszych lat uczestniczył w trudach wiejskiego życia. Jako mały chłopiec zajmował się wypasem owiec i kóz, pomagając w pracy starszym od niego, biegłym w swoim kunszcie pasterzom. Od nich przejmował ową mądrość życiową, na którą się składały obserwacje i doświadczenia wielu pokoleń. Później, jedną ze swych książek, syntetyzującą jego poglądy na pedagogikę tzw. zdrowego rozsądku, nazwał Freinet Gawędami Mateusza. Wyraził w ten sposób swój podziw i uznanie dla niezwykłego rozumu Mateusza, postaci autentycznej, pasterza-poety i filozofa, mędrca wiejskiego, z którym stykał się w latach dzieciństwa.
Edukację szkolną rozpoczął bardzo wcześnie, według relacji matki około czwartego roku życia. Pierwszą naukę czytania, pisania, rachowania pobierał w szkole wiejskiej w Gars, niesłychanie prymitywnie urządzonej i wyposażonej. Następnie uczył się w szkole średniej w Grasse. Stamtąd w 1913 roku przenosi się do Nicei na studia w Ecole Normale - uczelni kształcącej nauczycieli szkół podstawowych.
Gdy rozpoczęła się I wojna światowa, 18-letniego Celestyna powołano do wojska. Jako młody oficer uczestniczy w działaniach frontowych. Pod Verdun w 1915 roku zostaje ciężko ranny. Ma uszkodzone płuca. Wraca w ojczyste strony jako inwalida wojenny. Lekarze nie widzą najmniejszej szansy na uratowanie go. Zalecają bezwzględny spokój i leżakowanie.
Freinet nie może jednak pogodzić się z tym wyrokiem. Nie chce uznać swego inwalidztwa. Chce pracować.
Okres działalności w Bar-sur-Loup (1920 -1928) zaważył decydująco na dalszych losach Freineta. Tu właśnie ukształtował się jako pedagog i jako twórca nowej koncepcji pedagogicznej. Pierwsze doświadczenia młodego nauczyciela, pierwsze trudności w pracy z uczniami uświadomiły mu, że musi coś zmienić w ustalonym trybie szkoły tradycyjnej, całkowicie oderwanej od świata uczuć i myśli dziecięcych, zupełnie nie liczącej się z dziećmi, krępującej ich swobodę i naturalne pragnienia. Freinet zdecydował się podjąć walkę z taką szkołą i wszystkimi jej uwarunkowaniami. Uczulony na los dziecka, zwłaszcza dziecka wiejskiego, w swoich pierwszych artykułach, które już w 1920 roku ukazują się na łamach pisma Clarte, podejmuje walkę z zakorzenionymi tradycjami, protestuje przeciwko krzywdzie dziecka wiejskiego. Od tego czasu współpracuje z Henri Barbusse'em, redagującym pismo Clarte.
(…)
… swobodnego tekstu pozwala realizować ważne zadania dydaktyczne, kształcące i wychowawcze:
stanowi podstawę do nauki czytania i pisania metodą naturalną,
sprzyja pobudzaniu języka dziecka w zakresie różnych funkcji: komunikacyjnej i reprezentacyjnej, jak również ekspresyjnej i impresyjnej,
umożliwia scalenie kształcenia języka z nauką o nim,
pobudza myślenie twórcze i krytyczne,
wyzwala naturalną potrzebę…
… niej nie byłoby oryginalnych i niepowtarzalnych wytworów, które wywołują zachwyt odbiorców. Nie zaistniałby również proces tworzenia i nie ujawniłyby się istotne cechy osobowości twórcy. Twórczość jest rozumiana również jako aktywność, wynik, proces oraz jako myślenie twórcze. Myślenie twórcze stanowi siłę sprawczą działalności twórczej, dlatego jego rozwój i kształtowanie jest jednym z zadań edukacji.
Twórczość…
… z zakorzenionymi tradycjami, protestuje przeciwko krzywdzie dziecka wiejskiego. Od tego czasu współpracuje z Henri Barbusse'em, redagującym pismo Clarte. W szkole w Bar-sur-Loup zaczyna eksperymentować, szuka bardziej naturalnych i bardziej nowoczesnych metod nauczania i wychowania. Jego poszukiwania zbiegają się w czasie z okresem intensywnych poszukiwań nowych metod nauczania i wychowania w wielu krajach Europy…
… stosowanie naturalnych metod nauczania, gdy przewiduje naturalne metody organizacji życia klasy i szkoły - znaczy to, iż pragnie, by we wszystkich poczynaniach składających się na proces wychowania uwzględnione zostały naturalne prawa rozwoju, naturalne reakcje i naturalne tendencje, występujące w zachowaniu wszystkich istot żywych. Jednocześnie zdaje sobie sprawę, że istnieją pewne zagadnienia specyficzne…
…, krępującej ich swobodę i naturalne pragnienia. Freinet zdecydował się podjąć walkę ze szkołą tradycyjną i wszystkimi jej uwarunkowaniami: rozpoczął tworzenie ruchu pedagogicznego Nowoczesnej Szkoły Francuskiej (uwalniającej dziecko od niepokojów i napięć związanych z nauką); doprowadził do jej I Kongresu w Tours; szukał bardziej naturalnych i bardziej nowoczesnych metod nauczania i wychowania (w latach 1920…
… uczą się współdziałania w grupie, poszanowania określonych norm i reguł oraz wspólnego planowania działań. Dużą popularnością cieszą się również zabawy i gry ruchowe z elementami rywalizacji oraz gry dydaktyczne opracowane w celach poznawczych. Kluczowym zagadnieniem w pedagogice Freineta jest swobodna twórczość uczniów, czego wyrazem są różne formy ekspresji artystycznej i praktycznej dzieci. Freinet…
…, seminariach i konferencjach w różnych stronach Polski - np. w Łomży, Katowicach, Złotoryi, Radomiu, Poznaniu, Jeleniej Górze, Wałbrzychu, Wrocławiu, Gdańsku i innych miejscach. W połowie lat sześćdziesiątych powstał w Warszawie niewielki, nieformalny zespół zwolenników pedagogiki Freineta. Ta mała grupa przyjęła nazwę: "Komitet upowszechniania pedagogiki Freineta w Polsce". Bez lokalu, bez żadnej pomocy…
….
Na zakończenie naszej pracy przytoczę słowa Celestyna Freineta: „Pozwólcie dziecku doświadczać po omacku wydłużać swe korzenie, drążyć, dowiadywać się, porównywać, szukać w książkach i materiałach źródłowych, zanurzać swą ciekawość w kapryśnych głębinach wiedzy. Pozwólcie mu wyruszyć w podróże odkryć - czasem trudne, ale pozwalające znaleźć taki program, jaki będzie dla niego pewny”.
Bibliografia:
Zbigniew…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)