To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Współczynniki de Saint – Venanta α β – określają stosunek rzecz. Ek do Ek obliczanej przy zał. Prędkości średniej w przekroju strumienia; w ich obliczaniu stosuje się jednowymiarowy przepływ ustalony (model przepływu cieczy lepkiej) jego podstawą jest równanie ciągłości przepływu ∫ = A vdF Q 3 3 śr F Fv dF V ∫ = α 2 2 śr F Fv dF v ∫ = β dodatkowo stosuje się r-nie Bernoulliego dla cieczy lepkiej (dla całego strumienia, a nie poszczególnych linii prądu) schematy rozkładu prędkości w kanale i przewodzie W przypadku strumienia wykorzystując R-NIE BERNOULLIEGO pojawia się problem, gdyż nie uwzględnia ono nierównomiernego rozkładu prędkości Rozkład prędkości w strumieniu i strudze elementarnej Człony trójmianu Bernoulliego uśrednia się na 2 sposoby: 5) względem strumienia masy 6) geometrycznie Wartości liczbowe współ. de Saint – Venanta zależą od: - rodzaju ruchu - kształtu przekroju poprzecznego W przypadku przepływu pod ciśnieniem w przewodach kołowych współ. przyjmują wartości α =2, β= 1,33 dla ruchu laminarnego. Dla ruchu turbulentnego są zbliżone do 1,05. Wyznaczanie współczynników de Saint – Venanta jest ściśle związane z rozkładem prędkości w strumieniu Tachoidy – krzywe obrazujące rozkład prędkości w danym pionie lub poziomie pomiarowym Izotachy – linie jednakowych wartości prędkości w przekroju poprzecznym Rurka Prandla – przyrząd do pomiaru prędkości lokalnej, wykorzystujące zjawisko zamiany Ek w Ep schemat budowy rurki Prandla - szczelinia umożliwia pomiar ciśnienia statycznego - Ek cieczy w rurce zostaje zamieniona na Ep, co powoduje wzrost ciśnienia w stosunku do ciśnienia statycznego (to ciśnienie nazywa się ciśnieniem spiętrzenia) - kanaliki są podłączone do manometru różn. Na podst. różnicy między ciśnieniem spiętrzenia a ciśnieniem statycznym określana jest prędkość lokalna, z godnie z formułą: ρ Pst Psp V − = 2 KVn Cel ćwiczenia – zbadanie charakt. przepływu w kanale pomiarowym Współczynnik przepływu C kanału pomiarowego określa wzajemną relację między teor. a rzecz. Wydatkiem kanału. teor rzecz CQ Q = Tarowanie kanału zwężkowego polega na wyznaczeniu współ. C, który zależy m. in. Od głębokości przepływu. Zwężkowe kanały miernicze powstają przez: - łagodne zwężenie ścian bocznych, przy zachowaniu płaskiego dna (k. Venturiego) - ukształtowanie dna w postaci łagodnie wznoszącego się progu bez zwężania ścian bocznych - jednoczesne zwężenie ścian bocznych i wzniesienie dna w postaci progu
(…)
…)
- odcinek zwężony
- dyfuzor (rozszerzenie przekroju)
Przepływ zatopiony: występuje gdy warunki poniżej zwęzki wpływają na parametry przepływu
przed zwężką. Ma to miejsce gdy głębokość za zwężką jest większa od głębokości normalnej w
kanale przed zwężką. W tej sytuacji wyznacza się współczynnik zatopienia. Do obliczenia
natężenia przepływu w kanale zwężkowym stosuje się równanie Bernoulliego
E1 = E 2 = h1…
…)
- odcinek zwężony
- dyfuzor (rozszerzenie przekroju)
Przepływ zatopiony: występuje gdy warunki poniżej zwęzki wpływają na parametry przepływu
przed zwężką. Ma to miejsce gdy głębokość za zwężką jest większa od głębokości normalnej w
kanale przed zwężką. W tej sytuacji wyznacza się współczynnik zatopienia. Do obliczenia
natężenia przepływu w kanale zwężkowym stosuje się równanie Bernoulliego
α 1V12 α V2
E1…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)