To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zespół: 8
Grupa: 23
Ćwiczenie: 11
Data:
1998.04.07
Paweł Brzozowski
Anna Miciak
Radosław Lenart
Współczynnik podziału Nersta
Ocena:
1. WSTĘP
Równanie
lub
możemy uważać za wyraz matematycznego sformułowania prawa podziału Nersta. Prawo to można również wyprowadzić na drodze prostych rozważań termodynamicznych, opierając się na twierdzeniu ,że w stanie równowagi potencjały chemiczne substancji rozpuszczonej, w dwóch cieczach praktycznie nie mieszających się ze sobą , muszą być sobie równe. Wyrażając potencjały te w poszczególnych fazach za pomocą aktywności (a) otrzymamy:
oraz
gdzie:
- standardowy potencjał chemiczny,
-potencjał chemiczny substancji rozpuszczonej.
Po porównaniu równań (2) i (3) otrzymamy:
stąd
Biorąc pod uwagę, że w stałej temperaturze = const. możemy opisać, że = const. W przypadku gdy rozważane roztwory są rozcieńczone, aktywność (a) możemy zastąpić stężeniem (c), wówczas = const.
Ponieważ stosunek ten jest jednocześnie równy stosunkowi roztworów nasyconych substancji rozpuszczonej w poszczególnych rozpuszczalnikach , stąd możemy napisać również , że:
=const.
Prawo podziału Nersta jest słuszne nie tylko w odniesieniu do gazów, lecz również w odniesieniu do rozpuszczonych cieczy i ciał stałych.
Jeżeli w rozpuszczalnikach rozpuszczamy równocześnie kilka różnych substancji, wówczas prawo podziału Nersta stosuje się do każdej z nich, niezależnie od obecności innych.
2.CEL ĆWICZENIA.
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika podziału kwasu benzoesowego między warstwę wodną, a ksylenową .
3.METODA POMIARU.
Dokonujemy odważenia trzech naważek kwasu benzoesowego. Wsypujemy je do kolbek Erlenmayera i do każdej wlewamy 25 cm3 ksylenu. Po rozpuszczeniu do każdej kolbki wlewamy 35 cm wody. Wytrząsamy około 10 minut. Z każdej fazy ksylenowej pobieramy 2 cm3 roztworu, dodajemy 25 cm3 wody, odparowujemy ksylen w czaszy i miareczkujemy na gorąco NaOH wobec fenoloftaleiny. Identycznie postępujemy z fazą wodną z tą różnicą, że pobieramy 5 cm3 roztworu wodnego i miareczkujemy na gorąco.
4.CZĘŚĆ OBLICZENIOWA.
Stałą podziału Nernsta obliczamy z następującego wzoru:
C1 - stężenie kwasu benzoesowego w warstwie wodnej. C2 - stężenie kwasu benzoesowego w warstwie ksylenowej.
(…)
… ćwiczeniu może być spowodowany złym odczytem z biurety , czyli błędem paralaksy oraz nie dokładnym przygotowaniem naważek kwasu benzoesowego. Poza tym błąd wynika z trudności uchwycenia końcowego punktu miareczkowania.
Literatura:
W.Gumiński - „ Wykłady z chemii fizycznej”
Pigoń ; Róziewicz - „Chemia fizyczna”
„ Poradnik fizykochemiczny”
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)