To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
R. Nycz: Współczesne sylwy wobec literackości współczesne sylwy kontynuują nurt literatury ukazujący myśl przez cudze słowa;
nazwa - aluzja do znamion zespołu tekstów rękopiśmiennych i drukowanych bloku silva .
S. Skwarczyńska: 2 charakterystyczne cechy sylw: varietas - na wszystkich polach, w różnych postaciach, - wielość wchodzących w obręb zbioru jednostek literackich, - różność ich treści, - niewspółmierność w ważkości ich tematyki;
uszeregowanie jednostek w 1 planie.
O końcu konkretnego dzieła decyduje mechaniczne przerwanie jego toku, a nie zakończenie konturu zamierzonej całości.
Znaczenia słowa silva :
las - prymat zasady różnorodności;
budulec, żywioł - często wtórny charakter tworzywa, przypadkowość, nieuporządkowanie;
wielki zapas - tendencja do eksponowania paradygmatycznego aspektu wypowiedzi.
Syntetyzujące formuły (szkice Burka) - powieść-brulion, powieść-hybryda, summa prozy, nadpowieść, godardiada, las rzeczy.
Ważne są też metaliterackie wypowiedzi samych pisarzy:
wprowadzanie cytatów (integralnych lub zniekształconych - wtedy mamy do czynienia z parodią) - nadaje całości charakter metatekstowy;
rola notatnika, zapisu dziennikowego, brulionu - ważna wśród paraliterackich form;
dla sylw jest charakterystyczna wewnątrztekstowa sytuacja komunikacyjna lektury-pisania;
s. 284: tylko brulion umożliwia nadawcy jako nadawcy wykreować siebie w roli bohatera własnego tekstu ;
brulion pozwala najlepiej przedstawić nadawcy relację autoliteracką (stosunek odniesienia, wiążący indywidualny akt lektury-pisania z universum dyskursu). Relacja ta realizuje się w brulionie za pomocą opozycji: tekst improwizowany - tekst świadomie konstruowany i tekst pisany - tekst napisany.
Brulion - słowo przedstawione, umożliwiające prezentację sprawcy tekstu i charakterystykę piszącego bohatera:
sposoby sygnalizacji tekstu „nie napisanego” - komentarze, dopiski, metatekstowe uwagi;
tekst to zapis procesu wytwarzania, zamykanego przez kolejne bariery delimitacyjne i akty lektury, otwartego na możliwości tekstualnego odbioru i nowe okazje strukturalizacji odbiorczej;
tekst napisany nigdy nie jest definitywnie skończony, ale za to każdy brulionowy przypadkowy zapis jest w pewnym sensie ostateczny;
do asymilacji obcej mowy należy usunięcie jawnych wskaźników cudzysłowości. Brak informacji o źródle przytoczenia - to stwierdzenie nieistotności tej informacji (dowód - przywoływanie tekstów spoza kanonu literatury - a ich aluzyjność nie może być rozpoznana);
fragmenty - w poetyce fragmentu jest 1) dwuznaczna autentyczność (wywodząca się z powtórzenia - jak w cytacie lub z charakteru improwizacyjno-spontanicznego - jak w brulionie), 2) niesamodzielność znaczeniowa (uzależnienie od kontekstu i podatność na transformacje semantyczne);
(…)
… wypowiedzi. Zasadniczo istotną informację zawiera początek tekstu głównego - ekspozycja, incipit.
Często scala autonomiczne jednostki tekstu jedność podmiotu lub narratora. A przedstawienie siebie w roli trzecioosobowej zbliża postać autora do statusu postaci literackiej, dając mu uprawnienia do fikcyjności i fabularnego umotywowania. Nadawca widzi siebie jako bohatera,
s. 300 sylwiczne teksty zawierają zwykle szereg - cząstkowych - instrukcji koherencyjnych;
zawierają gatunki o cechach otwartości i wielotematyczności - list, dziennik podróży, dziennik intymny, pamiętnik, esej, felieton;
by wywołać efekt uprawdopodobnienia - wprowadza się takie typy piśmiennictwa użytkowo-dokumentalnego (ich celem - opis odpowiedniego odcinka rzeczywistości) - protokół, ankieta, rozmówki obcojęzyczne, instrukcje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)