To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
51.b R. Nycz: Dekonstrukcjonizm w teorii literatury Dekonstrukcjonizm - literaturoznawcza orientacja ukształtowana przez badaczy amerykańskich, zainspirowanych filozofią Derridy;
w USA - traktowany jako szkoła tajemnej wiedzy o uniwersalnej mocy wyjaśniania;
nie chce być teorią, metodą, szkołą;
3 fazy - rozwój (1966 - 1979), instytucjonalizacja, adaptacja i krytyczne przekształcenia (dąży do oddziaływania na inne dyscypliny);
określa się przez negację założeń i metod dotychczasowej wiedzy;
dekonstruuje metody Nowej Krytyki;
przewartościowanie wartości, krytyka metod i założeń teorii literatury;
eksperymentalna zmiana punktów widzenia;
zatarcie granicy między krytyką i literaturą.
Krytyka języka filozoficznego: dla filozofów pisanie jest nieuniknionym narzędziem mediacji, najlepsze - neutralne. Filozofia ma zatrzeć swój status tekstualny;
dekonstrukcjonizm pokazuje związek między filozofią i literaturą, choć wie o ich odrębności;
pismo wg Derridy to gąszcz filozofii i literatury;
filozof - przeświadczenie o neutralności pisma, wiara w bezpośrednie odniesienia do rzeczywistości. Literat - mowa poetycka jest afilozoficzna i aintelektualna według niego;
myśl filozoficzna - zawsze w opozycjach;
model komunikacji ma charakter fonocentryczny - uprzywilejowuje głos kosztem pisma, nastawienie logocentryczne (wiara w samoobecność znaczenia).
Derridiańska filozofia języka: język jako system różnic - z de Saussure'a - każdy ze znaków określa się przez różnice, w języku istnieją tylko różnice, bez składników pozytywnych; nie ma w języku żadnej jednostki podstawowej;
pismo - zewnętrzne uzupełnienie, techniczny środek zapisu znaku. Derrida - mowę można uznać za pewną formę pisania;
nie chce Derrida dowodzić pierwszeństwa pisma nad mową;
według Austina - kwestię znaczenia wypowiedzi wyjaśnia się przez analizę systemu aktów mowy. Według Derridy - imitacyjność stanowi warunek możliwości oryginalności wypowiedzi; sekwencja językowa może być znacząca i zrozumiała, póki jest powtarzalna;
iterabilność - wiąże powtórzenie z innością;
skoro znaczenie i moc illokucyjna zależy od kontekstu, to teoria aktów mowy może przewidzieć cechy kontekstu;
znaczenie jest uwarunkowane kontekstowo, ale konteksty nie mogą zostać ograniczone;
znaczenie według Derridy - nieskończona implikacja, przeciwstawiana kontrolowanej polisemii języka.
Dekonstrukcja jako metoda: dekonstrukcja = rozbiórka, analityka tekstualności. Oczyszczenie fundamentalnej struktury z warstw dyskursu. De-sedymentacja (sedymentacja = jako osadzenie);
(…)
… dekonstrukcjonizmu:
problemem dla dekonstrukcji jest nie wiedza i prawda, a władza i autorytet;
nie ma władzy w sobie, jak i nie ma tekstu w sobie;
zespół metodologicznych i teoretycznoliterackich poglądów na sposób istnienia, budowę i własności dzieła literackiego;
dojrzały - l. 70./80. (tworzy się u schyłku l. 60. na bazie koncepcji Derridy);
de Man, Hillis Miller, Hartman;
nazwa - od dekonstrukcji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)