To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Współczesne metody badań nieniszczących drewna
Tomografia ultradźwiękowa, umożliwia odwzorowanie czasu przepływu impulsu ultradźwiękowego i pozwala uzyskać obraz rozkładu szybkości ultradźwięków w badanym obszarze przestrzeni. Stanowi ona znaczny postęp w stosunku do pomiarów punktowych i znajduje zastosowanie w diagnostyce drewna szczególnie w odniesieniu do korozji biologicznej.
W korze i obszarach, które uległy korozji biologicznej (zgnilizna) występuje duże tłumienie impulsu energetycznego szczególnie dla wyższych częstotliwości.
Szybkości przepływu impulsów ultradźwiękowych są zróżnicowane dla kierunków podłużnych, promieniowych i stycznych. Anizotropia drewna w badanym wycinku drewna może wytwarzać na obrazie tomograficznym perfekcyjną strefę małej szybkości, która może nie korespondować z rzeczywistymi mechanicznymi właściwościami.
Na podstawie badań najbardziej korzystną rozdzielczość określono na poziomie 5 cm.
Bezpośrednie sprawdzenie wyników pomiarów tomograficznych wykazało, że opracowana metodyka pozwala wykrywać i to często z dużą dokładnością geometrię i zasięg wewnętrznych wad drewna.
Pomiar oporu przy wierceniu, polega na wprowadzaniu w drewno za pomocą specjalnej wiertnicy (rezystografu), ze stałą prędkością przesuwu i szybkością obrotową iglicy o średnicy 1 -f- 1,5 mm. Zależnie od wytrzymałości drewna pobiera się mniej lub więcej prądu (mocy) dla zapewnienia równomiernego przesuwu. Zużycie energii urządzenia wiercącego jest mierzone elektroniczne. Te wartości są rejestrowane w zależności od głębokości penetracji, w określonym czasie. W przypadku suchego drewna opór wiercenia zależy głównie od gęstości i dla niektórych gatunków drewna jest również skorelowany z graniczną wytrzymałością na ścinanie osiowe. Na rys. 10.3 podano wykres pomiaru oporu wiercenia przez belkę.
Warto dodać, że na Uniwersytecie Technicznym w Neapolu zostały przeprowadzone badania mające na celu określenie przydatności rezystografu do pomiaru gęstości drewna. W tym celu sklejono próbki z drewna iglastego (sosny, świerku i jodły Douglas) i liściastego (klonu, buku. topoli i kasztanu). Schemat klejenia przedstawia rys. 10.4. Dla każdej z tych warstwowych próbek wykonano po pięć badań rezystografem.
Następnie wycięto 16 pryzmatycznych próbek o wymiarach 25 x 25 x 50 mm z każdej warstwy i wykonano na nich pomiary gęstości i wytrzymałości. W ten sposób wyniki pomiarów rezystografem można porównać z wartościami uzyskanymi z pomiarów mechanicznych na próbkach normowych (rys. 10.5).
Na rys. 10.6 podano zbiorcze porównanie wyników badań rezystografem z rezultatami pomiarów i badań na wyciętych próbkach o wymiarach normowych. Wyniki badań rezystografem przedstawiono w formie funkcji liniowych, a rezultaty badań na wyciętych próbkach zaznaczono krzyżykami. Pomiar rezystografem przedstawiono łącznie dla drewna twardego i miękkiego. Z wykresów wynika, że korelacja między wynikami badań gęstości obiema metodami jest stosunkowo dobra, natomiast w przypadku określenia wytrzymałości nie jest wystarczająca. Wynika to z faktu, że każda z próbek została sklejona z różnych gatunków drewna.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)