To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WPROWADZENIE I DEKOMPOZYCJA STANU WOJENNEGO ( W KRAJU
W końcu lata 1981r. w szeregach `Solidarności” zapanowało przeświadczenie o dokonaniu całościowej oceny rzeczywistości społecznej, politycznej i gospodarczej kraju. Koncepcja reformy gospodarczej, zarys zmian ustrojowych oraz program naprawy stosunków społecznych przedstawione zostały w programie „ Solidarności”, przyjętym przez I Krajowy Zjazd Delegatów. Nastąpiła eksplozja wielkiego, niezależnego ruchu.
Koncepcja zachowań „Solidarności” wobec ewentualności przyjęcia przez władze rozwiązań siłowych była najsłabszym ogniwem obrazu sytuacji kraju wypracowanego przez ruch. Z jednej strony uważano, że przeciwnik został faktycznie zwyciężony i podstawowe warunki sanacji państwa dyktuje związek, z drugiej strony istniała świadomość dokonanego już podważenia interesów ZSRR w Polsce i pozostawania w dyspozycji władz partyjno-państwowych PRL „nienaruszonych” resortów MSW i MON. Jeżeli w drugiej połowie 1981r. brano pod uwagę możliwość interwencji wojsk państw Układu Warszawskiego, to natychmiast obwarowywano ją bardziej czy mniej rzeczywistymi ograniczeniami przeprowadzenia takowej w rodzaju zagrożenia zbrojnymi starciami w przypadku wkroczenia „sojuszniczych” wojsk do Polski ( „ Polska to nie Czechosłowacja”) czy „zużycia się” międzynarodowej pozycji ZSRR po interwencji w Afganistanie. Po zjeździe związku mogło się wydawać, że osłabione i zdemoralizowane struktury władzy nie są w stanie pełnić dalej swoich zadań, że „władza leży na ulicy”.
Nie została wyraźnie wyartykułowana przez NSZZ ”Solidarność” wersja działań wobec alternatywy wewnętrznego siłowego rozwiązania kryzysu z użyciem wojska i milicji- wynikało to ze swoistego romantyzmu i idealizmu. Zadeklarowano jednak podjęcie ogólnopolskiego strajku generalnego( doprowadzić miał do paraliżu „władzy”), a w miarę bardziej aktywnych działań siłowych władz- wybuch wojny domowej.
Niektóre ośrodki NSZZ „Solidarność” i zakłady pracy przygotowywały się do stawienia oporu. Był to jednak wynik regionalizacji związku i wynikającej stąd pewnej decentralizacji jego ośrodków decyzyjnych. Skrajnie radykalni aktywiści opowiadali się za otwartą konfrontacją i przejęciem władzy, do czego środkami miały być m.in. ogłoszenie strajku czynnego i wyprowadzenie komitetów partyjnych z zakładów pracy ( np. środowisko łódzkie).
„Realistyczne” koncepcje władz `Solidarności” zakładały jakiś kompromis z władzami, postulując bądź to wolne wybory do samorządu terytorialnego, bądź ideę Rządu Narodowego, czy wręcz wolne wybory do parlamentu. W październiku 1981r. wykrystalizowała się koncepcja powołania Społecznej Rady Gospodarki Narodowej, która wraz z pomysłem strajku czynnego stwarzała instrumenty zdolne do przejęcia władzy w państwie. Połączenia tych idei o jednoznacznej wymowie dokonywano m.in. na posiedzeniu
(…)
… skupionym wokół gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Musiały go poprzedzać wcześniejsze ustalenia z Moskwą, dla której interwencja w Polsce była zdecydowanie ostatnią z możliwości rozwiązania konfliktu.
Istnieje wiele tez dotyczących przygotowań władz do wprowadzenia stanu wojennego, np. Jana Widackiego ( wiceminister spraw wewnętrznych w rządzie Tadeusza Mazowieckiego), mówiąca o tym, że operacje wojskowo…
… Generalny WP i Sztab MSW zadecydowały o powołaniu kilkuosobowych grup operacyjnych resortu spraw wewnętrznych przy Sztabie Generalnym i w poszczególnych okręgach wojskowych (7 kwietnia). Dziesięć dni po zakończeniu obrad IX Zjazdu PZPR ministrem spraw wewnętrznych został najbliższy współpracownik W. Jaruzelskiego- Czesław Kiszczak. Stanowisko to obejmował dotychczas Mirosław Milewski. Drogę…
…. Sztab antykryzysowy z gen. Jaruzelskim na czele już 5 grudnia uzyskał upoważnienie Biura Politycznego KC PZPR do podjęcia kroków niezbędnych do uporządkowania sytuacji w kraju. Generał Florian Siwicki działał poprzez MON, a gen. Czesław Kiszczak poprzez MSW. Do planu byli dopuszczeni niektórzy politycy cywilni, jak np. Kazimierz Barcikowski, Stefan Olszowski, wicepremier Mieczysław Rakowski i in. Dominującą rolę pełnili jednak wojskowi. W południe 12 grudnia powołano Wojskową Radę Ocalenia Narodowego (WRON), która dała moralne wsparcie inicjatorom wprowadzenia stanu wojennego. Działali oni jednak poprzez organy konstytucyjne, jak Komitet Obrony Kraju (KOK) czy Rada Państwa. Nie odwołano się do sejmu, ponieważ episkopat wezwał posłów, by nie uchwalali ustaw specjalnych. Ponadto odwołanie się do sejmu…
… pobytu, a także blokowania dostępu do centrów strajkowych. Zaprzestano sprzedaży benzyny do samochodów osobowych, wstrzymano wyjazdy zagraniczne, wprowadzono cenzurę przesyłek pocztowych, zaktywizowano działalność oddziałów specjalnych, tzw. Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej (ZOMO).
Szczególnego rozgłosu nabrały wydarzenia w Kopalni Węgla Kamiennego „Wujek” w Katowicach. W czasie pacyfikacji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)