Barbara Szacka, Wprowadzenie do socjologii, Rozdział: Socjalizacja, podrozdziały: Socjalizacja, Rodzaje socjalizacji, s. 137-139, 152-155
KONSPEKT
Pojęcie socjalizacji - złożony, wielostronny proces uczenia się, za sprawą którego człowiek z istoty biologicznej przekształca się w istotę społeczną. W ujęciu socjologicznym jest nie tylko mechanizmem przekazu kultury, lecz stanowi również przyczynę występowania podobieństw i regularności zachowań w danej społeczności, utrwala panujący w niej porządek. Na socjalizację wpływają:
Działania zamierzone (wychowanie) realizowane poprzez instytucje takie jak rodzina, szkoła, Kościół
Działania niezamierzone - są wynikiem codziennego obcowania jednostki z otoczeniem (grupa rówieśnicza, znajomi, praca, organizacje, środki masowego przekazu)
Elementy poznawane i przyswajane w toku socjalizacji:
Umiejętność rozumienia i posługiwania się symbolami, systemami znaczeń
Normy i wzory zachowań związane zarówno z zaspokajaniem potrzeb i popędów biologicznych jak i wyrażaniem i rozumieniem emocji
Wartości Umiejętności technicznego posługiwania się przedmiotami, które umożliwiają sprawne funkcjonowanie jednostki
Mechanizmy, na których opiera się socjalizacja:
Wzmacnianie - nagradzanie zachowań właściwych, które w dalszym toku kojarzone są z przyjemnością; ganienie zachowań złych, nieakceptowanych, kojarzenie ich z przykrością
Naśladowanie - obserwując zachowania innych jednostka zaczyna zachowywać się podobnie
Przekaz symboliczny - umiejętność czerpania wiedzy o tym, jak należy się zachować z pouczeń, upomnień innych oraz tekstów pisanych (np. kodeksy, regulaminy etc.) właściwa tylko człowiekowi
Rodzaje socjalizacji:
SOCJALIZACJA PIERWOTNA - zachodzi w dzieciństwie, sprawia, że jednostka staje się członkiem społeczeństwa, przyswaja podstawowe wzory zachowań i ról społecznych. Człowiek uczy się komunikowania z otoczeniem za pomocą języka, gestów, określa swoje położenie względem innych członków społeczności. Dziecko zaczyna zauważać podstawowe cechy odróżniające je od innych jednostek, wyróżnia jednostki ważniejsze - znaczących innych (zazwyczaj najbliższe otoczenie, rodzina). W jej procesie kształtuje się charakterystyczna dla danej kultury osobowość podstawowa, stanowiąca bazę dla kształtowania się zróżnicowanych osobowości jej przedstawicieli. Socjalizacja pierwotna przebiega w atmosferze nasyconej uczuciami (relacje łączące dziecko z rodzicami) co sprawia, że dziecko łatwiej utożsamia się z postawami rodziców i automatycznie przejmuje ich widzenie świata, wartości, wzory zachowań. Świat przedstawiany przez rodziców jest dla dziecka jedynym istniejącym, zostaje lepiej
(…)
… łatwiej utożsamia się z postawami rodziców i automatycznie przejmuje ich widzenie świata, wartości, wzory zachowań. Świat przedstawiany przez rodziców jest dla dziecka jedynym istniejącym, zostaje lepiej zinternalizowany niż światy doświadczane w procesie socjalizacji wtórnej. Końcową fazą socjalizacji pierwotnej jest pojawienie się w świadomości jednostki pojęcia uogólnionego innego czyli odkryciem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)