To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Analiza kultywacji Georga Gerbnera
Wg niej teoria kultywuje, wzmacnia, rozwija specyficzny sposób widzenia świata, który staje się jedyną rzeczywistością społeczną dla wielu ludzi. Mówiąc metaforycznie rzeczywistość medialna zastępuje prawdziwą - staje się oknem na świat, ludzie zamiast „spojrzeć przez okno” sprawdzają „prognozę pogody”.
Gerbner zajął się w latach 70-tych zajął się głównym medium - telewizją, swoje badania prowadził na wielkiej zbiorowości i w długim okresie czasu (kilka lat). Jego hipoteza stała się znana, gdyż jego zespół zajął się tzw. wskaźnikiem przemocy.
Wskaźnik przemocy
Natężenie przemocy obecnej w treść przekazów telewizyjnych nadawanych w głównym czasie antenowym jest większe niż jej statystyczna ilość ze świata realnego.
W głównym czasie antenowym eksponowana jest przemoc, a wskaźnik jest znacznie większy od realnych wskaźników przestępczości - ludzie poprzez telewizję widzą świat brutalny, pełny przemocy i przerażający.
Ludzie w większości nie czują się zagrożeni w miejscu zamieszkania, ale przemoc i poczucie zagrożenia podają jako główne cechy współczesnego świata. Jest to pochodna hipotezy Gerbnera. Badanie poczucia zagrożenia w skali całego społeczeństwa mija się z celem - ludzie zawsze będą czuli się zagrożeni.
Charakter przemocy obecnej w TV
Badania Gerbnera wykazały, że w większości przypadków analizowanych przez telewizyjne medium charakter przemocy znacznie różni się od najbardziej pospolitych przestępstw. Telewizja eksponuje najbrutalniejsze akty przemocy - morderstwa, dzieciobójstwa, kanibalizmu itp. Nagłaśnianie tego typu zdarzeń sprzyja tendencji generalizowania, podczas kiedy wszystkie tego typu incydenty mieszczą się w krzywej Gaussa (krzywej rozkładu normalnego).
Informacje o aktach pedofilii natychmiast powoduje wzrost poczucia obawy o dzieci wśród rodziców.
Założenia zespołu Gerbnera
1. Na podstawie badań stwierdzono, że istnieją zasadnicze różnice miedzy telewizją, a innymi rodzajami mediów masowych. Różnica opiera się na intensywności przekazu telewizyjnego i przyzwyczajenia odbiorców do traktowanie telewizji jako głównego źródła informacji.
2. Medium telewizyjne jest głównym wyznacznikiem kultury amerykańskiego społeczeństwa oraz podstawowym źródłem syntetycznych wzorów kulturowych przeznaczonych dla najbardziej różnorodnej (heterogenicznej) publiczności masowej w historii. Przekaz masowy ma jednolity charakter, działa na zasadzie najmniejszego mianownika - musi być zrozumiały dla grup ludzi z relatywnie najniższym poziomem wykształcenia. Dla grup lepiej wykształconych przekaz staje się jałowy, trywialny i nieintelektualny.
(…)
… telewizji jest stabilizacja wzorców społecznych i wspieranie oporu wobec zmian, dzięki czemu medium to odgrywa ważną rolę w procesach socjalizacji i akulturacji. Innymi słowy telewizja jest ważną instytucją w procesie socjalizacji, ale jej dążenia można nazwać stabilizacyjnymi i statycznymi bardziej niż dynamicznymi. Telewizja należy więc do mainstreamu kulturowego, unika awangardy i happeningu.
5…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)