WPŁYW PROMIENIOWANIA UV NA SIS
Komórkami szczególnie wrażliwymi na oddziaływanie UVB /280-320 nm/ są komórki
Langerhansa. Wpływ UV na KL polega na supresji tych komórek.
• ↓ ekspresji ATPazy. antygenów HLA-DR,
• pojawienie się swoistych antygenowo Treg.
• wzrost stężenia TNF jako mediatora immunosupresji pod wpływem UV.
Powyższe obserwacje znalazły praktyczne zastosowanie w leczeniu chłoniaka skóry metodą fotochemoterapii wewnątrzustrojowej. Istnieją dane eksperymentalne o immunosupresyjnym wpływie UV na reakcję transplantacyjną:
- hamowanie MLR
- zmniejszanie populacji limfocytów Tc
- wydłużenie czasu przeżycia przeszczepu wysp trzustkowych u szczura - zmniejszenie syntezy IL-2 u myszy w reakcji alergicznej. UV a nowotwory skóry:
Funkcjonują dwie, z pozoru różne teorie:
- UV uszkadza DNA np. powodując mutacje genu p53.
- UV głównie UVB działa immunosupresyjnie
Należy brać pod uwagę fenotyp „UV-wrażliwy” i związek z ekspresją niektórych antygenów układu MHC.
Aktywność przeciwgrzybicza skóry:
W zapobieganiu inwazji grzybiczych spełniają kwasy tłuszczowe o łańcuchach zawierających od 7 do 11 atomów węgla, wchodzące w skład wydzielanego łoju. Wykazano, że sfingozyna i sfinganina w warstwie rogowej naskórka posiadają działanie przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Czynnikiem osoczowy hamującym wzrost patogennych grzybów jest niewysycona transferryną, która chelatując żelazo niezbędne do dalszego wzrostu patogennych grzybni hamuje ich rozwój. Transfferyna wraz z osoczem dociera do przestrzeni międzykomórkowych żywych warstw naskórka, co zapobiega infekcjom jego głębszych struktur. Niektóre hormony, a zwłaszcza progesteron hamują wzrost dermatofitów in vitro. Prawdopodobnie spowodowane to jest zastąpieniem przez progesteron endokrynnego grzybiczego hormonu regulującego wzrost dermatofitów. Również niski potencjał oksydoredukcyjny żywych tkanek, w tym keratynocytów stanowią niespecyficzną barierę odpornościową. W grzybicy pobudzone keratynocyty produkuja dodatkowe ilości IFN-α i β oraz następujących czynników wzrostu: TGF-α i β, FGF PDGF. Uwalniane cytokiny nasilają miejscowy proces zapalny oraz indukują aktywację limfocytów T.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)