To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wpływ ideologii konserwatywnej, liberalnej i socjalistycznej na stosunki międzynarodowe.
Konserwatyzm
W stosunkach międzynarodowych przejawiał się przede wszystkim dążeniem do utrzymania ancien regimu czyli tradycyjnego ładu opartego na porozumieniu mocarstw będących tradycyjnymi monarchiami, w których występowało silne wyodrębnienie rządzącej grupy, a raczej jednostki legitymizującej się boskim namaszczeniem od społeczeństw nad którymi z woli bożej władca miał sprawować władzę bez ich udziału. Idealnie podkreśla to akt ŚP bardzo charakterystyczny dla I poł. XIX wieku w której po zaburzeniach rewolucji francuskiej konserwatyzm reaguje niezwykle silnie. Pod wpływem tej ideologii car Aleksander I przyjmuje na siebie rolę żandarma europy mającego uchronić stary kontynent od nieprawych rewolucji uznawanych za grzech. Doskonałym przykładem jest tu nie tylko samo powstanie ŚP ale cała jego działalność - zwłaszcza jego interwencje przeciwko ruchom społecznym(risorgimento we Włoszech, ruch karbonariuszy, Młoda Europa), których główne zagrożenie upatrywane było nie w zmianie sytuacji wewnętrznej danego kraju, ale w niebezpieczeństwie szybkiego rozprzestrzeniania się zaburzeń społecznych po całym kontynencie. Przejawem tego była także organizacja tajnej policji politycznej przez Metternicha w Austrii, a za jego śladem także w wielu innych mocarstwach europy.
Liberalizm
Skrajnie odmienne spojrzenie tego poglądu przejawiało się przede wszystkim w odrzuceniu idei boskiego pomazania a co za tym idzie uznaniu prawa narodów do decydowania o swoim losie. Co warto podkreślić większość liberałów nie odrzucała całkowicie systemu monarchicznego (zwłaszcza na początku) ale widziała jego rolę już nie jako wykonawcę woli Boga czy też własnych idei, ale jako tego kto ma działać w imieniu i za zgodą ludu (dlatego ani zjednoczone Włochy nie wyzbyły się Wiktora Emanuela II, ani zjednoczone Niemcy (choć jest to już mniej odpowiedni przykład) nie zrezygnowały z modelu cesarstwa). Pierwszym państwem które po 1815 najbardziej liberalnie kształtowało swoją politykę są Stany Zjednoczone. Zarówno w pożegnalnym orędziu Waszyngtona, jak i w doktrynie Monroe widzimy jednoznaczne odrzucenie zasad rządzących starym światem, potępienie kolonializmu i budowy imperiów bez pytania narodów o zdanie. I choć co prawda USA w 1823 r. nie czuła się jeszcze na siłach by bronić obu Ameryk przed europejską zachłannością to jednak twardo już manifestowała przełożenie się tej ideologii na ich politykę (USA prawie w każdym wypadku było pierwszym krajem, który uznawał rządy powstających państw Ameryki Łacińskiej). Wpływ liberalizmu nie był też obcy Wlk. Brytanii i Francji, które poprzez noty dyplomatyczne, a nawet w niektórych wypadkach dużo poważniejsze deklaracje polityczne (gwarancje francuskie dla Belgii 1830), czy działania zbrojne (Grecja 1827-29) gotowe były naruszać stary porządek, o ile dało się to pogodzić z zasadami równowagi europejskiej i widziano w tym własną korzyść. Wraz z upływem lat państwa te coraz częściej zdobywały się na takie działania, głównie z powodu naporu opinii publicznej która od wiosny ludów zaczęła odgrywać coraz większą rolę. Paradoksalnie postępują tu carowie rosyjscy wśród których twórca ŚP dużo chętniej zdobywał się na liberalne posunięcia ( konstytucja król. polskiego, zmiana nastawienia do powstania Greckiego), niż jego następcy z biegiem lat coraz bardziej radykalni i ugruntowujący swoje działania w przekonaniu o misji ( w czym silnie umacniała ich ideologia cerkwi moskiewskiej) Podobny upór w odrzuceniu wszelkiego liberalizmu moglibyśmy przypisać chyba tylko tureckim sułtanom i papieżom.
(…)
… ruch socjalistyczny. Wyrazicielem idei poprawy doli ludu był także Garibaldi, co właśnie odróżniało go od Cavoura negującego oddolne zjednoczenie Włoch nierozłącznie związane przez tego pierwszego z planem przebudowy systemu społecznego. Za pierwszą poważną próbę wprowadzenia socjalistycznego ustroju w życie przyjąc można powstanie ludu paryskiego 18 III 1871 r. - tz. Komunę Paryską, tworzącą własne…
…
Pogląd o nie tylko równouprawnieniu pod względem prawnym, czy osobistym jednostek, ale przede wszystkim prawie do równego statusu materialnego rozwijał się niezwykle szybko od lat 40' XIX wieku zwłaszcza w zindustrializowanych miastach Europy Zachodniej. Do 1917 i zwycięstwa rewolucji październikowej w Rosji nie zdobył sobie bezpośrednich przedstawicieli w kołach rządzących, a jedynie grupę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)