WOLFRAM
Własności fizykochemiczne.
Wolfram w układzie okresowym zaliczany jest do rodziny dodatkowej 6B -chromowców ( chrom, molibden, wolfram )
Odkryty został w roku 1781 przez szwedzkiego chemika C.W.Shele, który działał kwasem mineralnym na tzw „ciężki kamień" nazwany później na jego cześć szelitem. Dwa lata później/hiszpańscy chemicy, bracia d'Elhujar badając minerał wolframit otrzymali kwas wolframowy znaleziony wcześniej w szelicie. Oni też jako pierwsi otrzymali wolfram redukując W03 węglem.
Etymologia nazwy; Wolf -wilk, ram -brud, kopeć, dawna pogardliwa nazwa bezwartościowego metalu uważanego za szkodliwą domieszkę cyny. W krajach anglosaskich wolfram zwany jest tungstenem. Jego angielska nazwa wywodzi się od szwedzkiego "tungs ten" - "piekielny kamień".
wolfram, tungsten
W
74
183,84
19,22 g/cm3 - regularna przestrzennie centrowana
7,5
3422 °C, (3695 K)
5555 °C, (5828 K)
9,47cm3/mol
824kJ/mol
35,4kJ/mol
130J/(kgK)
18,9-106 S/m
174W/(mK)
- 6,5,4,3,2
Nazwa
Symbol chemiczny Liczba atomowa Masa atomowa Gęstość
Struktura krystaliczna Twardość
Temperatura topienia Temperatura wrzenia Objętość molowa^, Ciepło parowania Ciepło topnienia Ciepło właściwe Przewodność właściwa Przewodność cieplna Wartościowość
Wolfram posiada barwę srebrzystobiałą, . po węglu jest najtrudniej topliwym pierwiastkiem. Wykazuje podobieństwo własności chemicznych do molibdenu, jest odporny na działanie tlenu, wody kwasów, nawet stężonego kwasu azotowego i wody królewskiej (pasywacja). Silnie podgrzany pokrywa się warstewką tlenku. W wysokiej temperaturze reaguje z tlenem, azotem, węglem i parą wodną. Sproszkowany jest pyroforyczny. Jest paramagnetykiem.
Związki wolframu.
Z tlenem wolfram tworzy trzy rodzaje tlenków: trójtlenek wolframu W03, dwutlenek wolframu W02 oraz tlenek pośredni W40n.
Trójtlenek wolframu - otrzymuje się go w postaci żółto-zielonawego proszku w wyniku całkowitego utlenienia wolframu lub niższych tlenków w strumieniu tlenu, a także przez rozkład kwasu wolframowego oraz parawolframianu amonowego. Ogrzany zmienia barwę na ciemnopomarańczową lecz pierwotne zabarwienie wraca po oziębieniu. Jego gęstość wynosi 7,4 g/cm3. Temperatura topnienia - około 1470 °C. W temperaturze 850 °C W03 zaczyna sublimować, pary osiągają prężność 1 atm w temp. 1357 °C. W wodzie jest słabo rozpuszczalny. Nie rozpuszcza się w kwasie siarkowym, azotowym i rozcieńczonym kwasie solnym.
Dwutlenek wolframu uzyskuje się w wyniku redukcji W03 wodorem w temperaturze 575 ~ 600 °C. Jego gęstość wynosi 12,1 g/cm
(…)
… jest tu także jakość użytego surowca, a w szczególności rodzaj i ilość zanieczyszczeń jak również stopień rozdrobnienia koncentratu.
Do najczęściej spotykanych zanieczyszczeń należy arsen i cyna, rzadziej molibden, tytan i miedź.
Oprócz właściwych minerałów wolframu rudy wolframowe zawierają składniki skały płonnej, takie jak kwarcyt, fluoryt, mika skalenie a także kasyteryt i siarczki metali towarzyszących. Z uwagi…
… się różne metody. Najczęściej jest to:
wzbogacanie grawitacyjne
flotacja
separacja elektromagnetyczna
wzbogaćcie chemiczne
Metodę grawitacyjną stosuje się wykorzystując dużą różnicę gęstości pomiędzy minerałami wolframu (wolframit 7,1 - 7,9 g/cm3, szelit 5,9 - 6,1 g/cm3) a składnikami skały płonnej. Jednakże wraz z ciężką frakcją pozostaje kasyteryt, którego gęstość wynosi 6,8 - 7,0 g/cm3. Aby oddzielić…
… powierzchnię około 0,5 - 1,0 km2. Głównymi •minerałami kruszcowymi są: chalkopiryt, piryt, molibdenit, szelit, galena, bornit, oraz minerały bizmutu. Stwierdzona została również podwyższona zawartość złota, srebra, selenu, telluru i renu. Złoże to można zaliczyć do porfirowych złóż molibdenu ze średnią zawartością molibdenitu w rudzie w granicach 0,1 - 0,2 %, zawartością miedzi rzędu 0,3 - 0,8 % i wolframu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)