To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wojny perskie i powstanie I Związku Morskiego.
Około 546 roku pne zostało zdobyte Sardes wraz z całym królestwem Krezusa. Dokonał tego Cyrus - budowniczy perskiego imperium. Przejście Greków pod panowanie Persów początkowo nie musiało prowadzić do zmian w ich życiu. Persowie nie traktowali Greków inaczej niż pozostałe podbite ludy. Nie zmuszali ich do przyjęcia swych obyczajów, wierzeń, czy form organizacji politycznej, oczekując jedynie lojalności i płacenia daniny. Wielu Greków podróżowało po państwie perskim. Greccy rzemieślnicy byli zatrudniani przy budowie pałacu w Persepolis a wyroby ich rzemiosła swobodnie krążyły między Helladą i krajami perskiego imperium. Persja była przystanią dla greckich emigrantów i wygnańców politycznych. Sami Grecy podziwiali u Persów wystawność życia i wspaniałe uczty. Jednocześnie w sporach między sobą Grecy często zarzucali przeciwnikom medyzm - sprzyjanie Persom i uleganie wschodnim obyczajom. W takich przypadkach chętnie przywoływano negatywny obraz Persji jako kraju barbarzyńskiego rządzonego przez despotę i stanowiącego nieustanne zagrożenie dla całej Hellady.
Perską obecność Grecy mogli odczuć po 522 roku pne kiedy do władzy doszedł Dariusz. Król wprowadził podział na satrapie i wysokość daniny, którą miały płacić.
W 499 roku pne w niezbyt jasnych okolicznościach grecy w Jonii podnieśli bunt przeciwko Persom. Na ich czele stanął Aristagoras, który próbował pozyskać wsparcie ze Sparty i innych miast greckich. Niewielką pomoc przysłały Ateny. Powstańcy odnieśli zwycięstwo zdobywając Sardes ale w 494 roku pne ponieśli klęskę w bitwie morskiej pod Lade. Następnie Persowie zniszczyli Milet co oznaczało koniec powstania
W 492roku pne do Azji Mniejszej przybył z wojskiem Mardonios. Dariusz postanowił ukarać wszystkich, którzy okazali się nielojalni w czasie powstania i przywołać do porządku resztę. Nieoczekiwanie wyprawa zakończyła się katastrofą floty u przylądka Akte. W następnym roku Dariusz wysłał posłów po wyspach żądając aby ich mieszkańcy przekazali mu „ ziemię i wodę” czyli uznali zależność i wielu to uczyniło.
W 490 roku pne król wysłał Datysa i Artafernesa przeciwko Atenom, które chciał ukarać za pomoc udzieloną powstańcom. Persowie wylądowali pod Maratonem (490 rok pne). Ateńczycy wysłali tam armię i posłów z prośbą o pomoc do Sparty. Lacedemończycy z powodu święta nie mogli przybyć od razu. Persowie mieli przewagę liczebną, dysponowali znakomitą jazdą i łucznikami. Dowództwo perskie popełniło jednak błąd i nie wykorzystało przewagi a Ateńczycy zdecydowanym natarciem rozstrzygnęli losy bitwy. Zwycięstwo było bezapelacyjne, napełniło Ateńczyków dumą. Ci z walczących, którzy przeżyli nazywani byli Maratonomachoj i byli otoczeni szacunkiem. Nasilenie walki politycznej przyniosło w 488/7 roku pne zastosowanie po raz pierwszy ostracyzmu.
(…)
… stosunki ze Spartą uzyskali od niej akceptację co do objęcia przywództwa nad koalicją. Dla Ateńczyków kontynuowanie wojny było atrakcyjną perspektywą, gdyż mieli oni swoje interesy w Tracji i byli zainteresowani handlem z miastami na wybrzeżach morza Czarnego. Wyparcie Persów z Morza Egejskiego było gwarancją własnego bezpieczeństwa. Odsunięcie się Spartan stwarzało Ateńczykom okazję do odegrania większej…
… i lądowej w Pamfilii w 467 roku pne. Zwycięstwo zagwarantowało bezpieczeństwo miastom greckim w Azji Mniejszej i na wyspach Morza Egejskiego. Chociaż pokój zawarto dopiero w 449 roku pne.
Kiedy główne cele, dla których zawarto sojusz zostały osiągnięte poszczególni sojusznicy próbowali się z niego wycofać. Pierwszą próbę podjęła wyspa Naksos, w późniejszym czasie zbuntowała się wyspa Tazos. Ateńczykom…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)