To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wizja dwóch porządków - boskiego i ziemskiego - w myśli św. Augustyna: źródła, istota i polityczne konsekwencje. „O państwie Bożym. Przeciw poganom ksiąg XXII”- powstaje w czasach historycznego przełomu, upadku wielkiej cywilizacji, jaką był starożytny Rzym. Nieszczęścia, które spadły na obywateli Imperium ze strony barbarzyńców Rzymianie zaczęli przypisywać nowej religii panującej, wprowadzonej przez Teodozjusza I- chrześcijaństwu. Konstatujemy rozdwojenie tożsamości- z jednej strony wspólnota pogańska, z drugiej wspólnota chrześcijańska. Ludzie nie mają wpływu na losy państw, bowiem to Bóg jest siłą sprawczą, wszystko dzieje się z Jego woli. Przejście ze stanu przedpaństwowego do stanu państwowego jest skutkiem zepsucia się natury ludzkiej, gdyby nie upadek ludzi państwo stałoby się zbędne. Teologia polityczna: źródłem mądrości konstytuującej wspólnotę państwową jest Słowo Boże. Telos państwa wyraża się w prawie pochodzącym od Boga, mającym zapewnić pokój i zgodność między ludźmi. Teistyczna koncepcja genezy państwa. Państwo rodzi się z miłości- państwo ziemskie z miłości własnej (czyli z odrzucenia wiary w Boga), państwo niebieskie z miłości Boga. To zupełnie różne wspólnoty, dwa odrębne porządki. Ten pierwszy opiera się na żądzy panowania, grzechu pychy, manii wielkości, w drugim wypadku dominuje pokora wobec Bożych rozkazów. Kryterium tego podziału stanowi łaska Boga, która oddziela ludzi dobrych od złych (człowiek nie ma jednak na to wpływu). Państwo Boże- wspólnota wybranych, Państwo ziemskie- wspólnota potępionych. Zmagania obu państw stanowią dzieje świata.
Państwo Boże (civitas Dei)
Wspólna jest dla nich śmiertelna doczesność, która determinuje zgodę między nimi
Państwo ziemskie (civitas terrena)
Rodzi się z miłości wzajemnej, uczucia wynikającego z wiary w Boga. Ciągnie się od Abla, przez proroków aż do Chrystusa i jego Kościoła.
Pochodzenie
Rodzi się z miłości własnej, tak zuchwałej, iż prowadzi do pogardzenie samym sobą. Zapoczątkowało go popełnienie grzechu pierworodnego. Wywodzi się od Kaina. Państwo wieczne, twór skończony. Jego granice wyznacza pokój ostateczny, tworzący społeczność doskonale uporządkowaną i radującą się wspólnie w Bogu. Obywatele wyróżnieni ze względu na pobożność, żyjący wedle ducha. Są nimi ludzie różnych narodowości i o różnym statusie społecznym. Przebywają w nim ludzie, których dotknęła łaska Boga (zbawienie jednak nie zależy od uczynków człowieka, którego zdolność rozróżniania dobra i zła jest ułomna).
(…)
… zarówno dobrych jak i złych władców, nawet przez tyranów realizuje swój nieodgadniony plan teodycei. Chrześcijanie powinni, więc tolerować władzę nawet, jeśli miałaby się stać bezkarna. Bierny opór możliwy jest jedynie w sytuacji łamania norm prawa Bożego przez prawa ludzkie.
Św. Augustyn wskazuje na nieodzowność życia społecznego, potrzebne bowiem jest ono i chrześcijanom i poganom…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)