To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WINDA KOSMICZNA Co to takiego? proponowana konstrukcja, służąca do wynoszenia obiektów z powierzchni ciała niebieskiego w przestrzeń kosmiczną. Nazywana również satelitą na uwięzi, kosmicznym mostem lub wieżą orbitalną. Jest jednym z pomysłów na ułatwienie i zmniejszenie kosztów lotów w kosmos. Schemat działania windy kosmicznej 1-Orbita geostacjonarna, 2-środek ciężkości całego układu, 3- przeciwwaga (satelita na uwięzi), 4-lina, 5-pojaz wspinający, 6-Ziemia. Węglowe nanorurki Podstawa (Stacja bazowa) Ponieważ winda będzie opuszczona z orbity geostacjonarnej, punkt zaczepienia musi znajdować się na równiku . Tam też należy umieścić większość infrastruktury niezbędnej do obsługiwania windy. Projekty podstawy zasadniczo rozważają dwa jej typy: mobilną i stacjonarną. Mobilne podstawy na ogół są wielkimi pływającymi konstrukcjami. Stacjonarne podstawy to zwykle budowle umieszczone na dużych wysokościach nad poziomem morza. Przewagą konstrukcji pływających jest ich zdolność do unikania największych burz i huraganów . Ponadto dają większą swobodę w wyborze miejsca dla windy. Z drugiej strony konstrukcje naziemne mają łatwiejszy dostęp do materiałów i energii, oraz wymagają nieco krótszej liny. Lina Lina łącząca satelitę z podstawą musi być wykonana z materiału o gigantycznej wytrzymałości na rozciąganie i możliwie małej gęstości. Aby zrównoważyć naprężenia, grubość liny powinna powoli rosnąć wraz z wysokością, i osiągać maksimum na wysokości orbity geostacjonarnej. Aby koszty całej windy były akceptowalne, grubość nie może wzrosnąć zbyt wiele razy. Wspinacze czyli pojazdy wjeżdżające Z uwagi na potrzebę zmieniania grubości liny wraz z wysokością, winda kosmiczna nie może wciągać ładunku w standardowy sposób, przez wciąganie całej liny. Zamiast tego proponuje się samodzielne pojazdy wjeżdżające po linie. Ich sposób wspinania się może być różnoraki: od rolek obejmujących linę (jeśli będzie miała kształt taśmy), przez różne rodzaje haków, do poduszki magnetycznej. Głównym problemem jest zasilanie pojazdu. Jeśli wspinacz musiałby zabierać ze sobą paliwo na całą drogę, zysk z użycia windy byłby niewielki (co najwyżej związany z możliwością użycia energii atomowej). Zamiast tego rozważa się zasilanie za pomocą wiązki laserowej lub mikrofalowej wysyłanej z powierzchni. Istnieje też możliwość przekazywania energii za pomocą oscylacji samej liny lub za pomocą napędu magnetycznego (mało prawdopodobne, z uwagi na dodatkowe obciążenie liny na całej jej długości). Część projektów zakłada też przekazywanie części energii wjeżdżającym wagonom przez zjeżdżające.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)