Węzeł przedsionkowo komorowy - omówienie

Węzeł przedsionkowo komorowy Węzeł ten posiada 3 strefy: • I strefa - przedsionkowo-węzłowa, która jest złączem (łączy węzeł z mięśniem przedsionków) - komórki tej strefy (przypominające komórki P) nie mają możliwości do samopobudzenia; potencjał elektryczny narasta powoli i ma małą amplitudę, występuje możliwość sumowania potencjału. Może zachodzić przewodzenie z dekrementem (przypomina mięśnie trzewne). Współczynnik bezpieczeństwa przewodzenia (stosunek aktualnie działającego czynnika depolaryzującego do bodźca progowego) wynosi 1-2 do 1-5 (gdy w pozostałych częściach układu bodźcoprzewodzącego wynosi 3 do 5). Szybkość przewodzenia jest niewielka - 5 cm/s, więc jest tu zwolnienie procesu przewodzenia (opóźnienie pobudzenia komór w stosunku do pobudzenia przedsionków). Zachodzi tutaj synchronizacja fal depolaryzacji nierównomiernie dochodzących do węzła przedsionkowo-komorowego; • II strefa (węzłowa) przyjmuje pobudzenie, ale składa się z komórek o zdolności do samoistnej depolaryzacji, w przypadku gdy fala depolaryzacji nie dochodzi może wystąpić rytm węzłowy przedsionkowo-komorowy; • III strefa (węzłowo-pęczkowa) stanowi początkową część pęczka Hissa, może zatrzymywać pobudzenie lub zwolnić co stanowi zabezpieczenie przypadkowości skurczów. Komory kurczą się najczęściej w rytmie wytworzonym w układzie bodźcoprzewodzącym. Rytm węźle przedsionkowo-komorowym jest wolniejszy od rytmu w węźle zatokowo-
przedsionkowego. Rytm o największej częstotliwości tłumi rytm powstający w niższych odcinkach. ... zobacz całą notatkę