To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wentylacja podłużna
W systemie wentylacji podłużnej wymiana powietrza odbywa się podobnie jak podczas przewietrzania naturalnego przez pełny przekrój budowli podziemnej wzdłuż jej osi. Ruch powietrza wymuszają nawiewno-wywiewne wentylatory umieszczone przy portalach budowli w komorach lub szybach rozmieszczonych wzdłuż jej osi rxKttużnej albo wentylatory przyspieszające ruch powietrza zainstalowane wewnątrz budowli. Wentylatory sprężając bądź rozprężając powietrze wywołują odpowiednio nadciśnienie lub podciśnienie, które pobudzają jego przepływ. Różnica ciśnień wywołana wentylatorami nawiewnymi i wywiewnymi decyduje o intensywności, prędkości przepływu. Im większa różnica ciśnień, tym większa prędkość przepływu. Ruch powietrza może być zgodny z naturalnym przepływem, ale może też być odwrócony po odpowiednim zwiększeniu różnicy ciśnień. Dążenie do zwiększania nadciśnienia lub podciśnienia jest jednak związane ze znacznym wzrostem zapotrzebowania na energię. Praca wentylatorów nawiewnych lub wywiewnych w reżimach ciśnień ewidentnie odbiegających od ciśnienia naturalnego pociąga za sobą wysokie koszty eksploatacyjne systemu. Aby uzyskać mmimalne koszty przeważnie stosuje się maté różnice ciśnień, instalując wentylatory pośrednie przyśpieszające ruch powietrza na całej trasie jego przepływu. Wentylatory są urządzeniami zwrotnymi i mogą pracować w reżimach przeciwnych. Mogą wtłaczać lub zasysać powietrze, mogą też zmieniać kierunek jego przepływu.
Wentylacja podłużna najczęściej jest stosowana w tunelach kolejowych. Jej system łatwo przystosować do sterowanego, okresowego ruchu pociągów. Znane są przykłady zamkniętych systemów wentylacyjnych składających się z komór lub budynków wentylacyjnych, usytuowanych przy portalach i wyposażonych w wentylatory, oraz z dwóch przesłon zamykających wlot i wylot tunelu w czasie przejazdu pociągu (rys. 4.11). Wentylatory u wlotu wtłaczają sprężone powietrze uzupełniając jego rozrzedzenie za pociągiem, u wylotu natomiast zasysają i rozprężają powietrze zagęszczane nadjeżdżającym pociągiem. Wykonane z lekkich materiałów (płótno lub cienka blacha) przesłony elirninujązakłócenia przepływu powietrza w skrajnych odcinkach tunelu, ich otwieranie przed pociągiem, a zamykanie za nim odbywa się automatycznie. Ewentualna awaria funkcjonowania przesłon nie stanowi zagrożenia dla lokomotywy, która z łatwością może je staranować bez zakłócenia ruchu pociągu. Ciekawym przykładem sprzężenia wentylacji z zewnętrznymi warunkami klimatycznymi może być system wentylacyjny metra. W systemie tym wykoizystuje się zróżnicowane warunki termiczne w różnych porach roku w celu ustabilizowania temperatury powietrza na stacjach metra. Wtłaczane w okresie letnim powietrze bezpośrednio do pomieszczeń stacji powoduje jej ochłodzenie. Zanieczyszczone powietrze wydala się szybami rozmieszczonymi na szlaku. W zimie nawiew świeżego powietrza odbywa się przez szyby na szlaku, a wyciąg na stacjach, dzięki czemu do pomieszczeń stacji dociera ogrzane powietrze utrzymujące wysoką temperaturę (rys. 4.12).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)