Wentylacja podłużna

Nasza ocena:

5
Pobrań: 56
Wyświetleń: 910
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wentylacja podłużna - strona 1 Wentylacja podłużna - strona 2 Wentylacja podłużna - strona 3

Fragment notatki:

Wentylacja podłużna
W systemie wentylacji podłużnej wymiana powietrza odbywa się podobnie jak pod­czas przewietrzania naturalnego przez pełny przekrój budowli podziemnej wzdłuż jej osi. Ruch powietrza wymuszają nawiewno-wywiewne wentylatory umieszczone przy portalach budowli w komorach lub szybach rozmieszczonych wzdłuż jej osi rxKttużnej albo wentylatory przyspieszające ruch powietrza zainstalowane wewnątrz budowli. Wentylatory sprężając bądź rozprężając powietrze wywołują odpowiednio nadciśnie­nie lub podciśnienie, które pobudzają jego przepływ. Różnica ciśnień wywołana wen­tylatorami nawiewnymi i wywiewnymi decyduje o intensywności, prędkości przepły­wu. Im większa różnica ciśnień, tym większa prędkość przepływu. Ruch powietrza może być zgodny z naturalnym przepływem, ale może też być odwrócony po odpowiednim zwiększeniu różnicy ciśnień. Dążenie do zwiększania nadciśnienia lub podciśnienia jest jednak związane ze znacznym wzrostem zapotrzebowania na energię. Praca wentylato­rów nawiewnych lub wywiewnych w reżimach ciśnień ewidentnie odbiegających od ciśnienia naturalnego pociąga za sobą wysokie koszty eksploatacyjne systemu. Aby uzyskać mmimalne koszty przeważnie stosuje się maté różnice ciśnień, instalując wen­tylatory pośrednie przyśpieszające ruch powietrza na całej trasie jego przepływu. We­ntylatory są urządzeniami zwrotnymi i mogą pracować w reżimach przeciwnych. Mogą wtłaczać lub zasysać powietrze, mogą też zmieniać kierunek jego przepływu.
Wentylacja podłużna najczęściej jest stosowana w tunelach kolejowych. Jej system łatwo przystosować do sterowanego, okresowego ruchu pociągów. Znane są przykłady zamkniętych systemów wentylacyjnych składających się z komór lub budynków wen­tylacyjnych, usytuowanych przy portalach i wyposażonych w wentylatory, oraz z dwóch przesłon zamykających wlot i wylot tunelu w czasie przejazdu pociągu (rys. 4.11). Wentylatory u wlotu wtłaczają sprężone powietrze uzupełniając jego rozrzedzenie za pociągiem, u wylotu natomiast zasysają i rozprężają powietrze zagęszczane nadjeżdża­jącym pociągiem. Wykonane z lekkich materiałów (płótno lub cienka blacha) przesło­ny elirninujązakłócenia przepływu powietrza w skrajnych odcinkach tunelu, ich otwie­ranie przed pociągiem, a zamykanie za nim odbywa się automatycznie. Ewentualna awa­ria funkcjonowania przesłon nie stanowi zagrożenia dla lokomotywy, która z łatwością może je staranować bez zakłócenia ruchu pociągu. Ciekawym przykładem sprzężenia wentylacji z zewnętrznymi warunkami klimatycznymi może być system wentylacyjny metra. W systemie tym wykoizystuje się zróżnicowane warunki termiczne w różnych porach roku w celu ustabilizowania temperatury powietrza na stacjach metra. Wtłaczane w okresie letnim powietrze bezpośrednio do pomieszczeń stacji powoduje jej ochło­dzenie. Zanieczyszczone powietrze wydala się szybami rozmieszczonymi na szlaku. W zimie nawiew świeżego powietrza odbywa się przez szyby na szlaku, a wyciąg na stacjach, dzięki czemu do pomieszczeń stacji dociera ogrzane powietrze utrzymujące wysoką temperaturę (rys. 4.12). ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz