Entalpia parowania- zmiana entalpii układu równa energii doprowadzonej do cieczy na sposób ciepła, by określona ilość sub. mogła przejść w stan gazowy. E.p.ma zawsze znak dodatni a jej wartość bezwzględna jest równa wartości bezwzględnej entalpii skraplania. Molowa e.p.- ilość ciepła potrzebną do przeprowadzenia 1 mola cieczy w parę w tej samej temperaturze. Wielkość charakterystyczna dla danego rodzaju cieczy. Faza układu- jednorodna pod względem składu i wł.fiz.część układu, oddzielona od pozostałych części, posiadających inne wł., powierzchniami określanymi jako granice faz. Ciepło przemiany fazowej - ciepło przepływające pomiędzy danym układem a jego otoczeniem w trakcie przemiany fazowej (np.topnienia ciała stałego, parowania itp.) I prawo Konowałowa- para pozostająca w równowadze z roztworem jest bogatsza w ten składnik, którego dodanie do roztworu zwiększa sumaryczną prężność pary nad nim . II prawo Konowałowa- w max.lub min.temperatury wrzenia skład cieczy i skł. pary są jednakowe. Mieszaniny o takim składzie noszą nazwę mieszanin azeotropowych. Mieszaniny zeotropowe - układ ciecz–para, w którym skła d ciekłej mieszaniny dwóch lub więcej zw.chem. jest zawsze inny niż skła d pary nasyconej, powstającej z tej cieczy. Reguła dźwigni mp/mc=zc-za/za-zp mp-masa fazy gazowej mc-masa fazy ciekłej zp,zc,za-procent wagowy rozważanego składnika odpowiednio w parze cieczy i całym układzie.zasada interpretacji wykresów fazowych, umożliwiająca określanie udziałów dwóch faz znajdujących się w stanie równowagi w obszarach współistnienia. P.Raoulta, prawo dot.prężności pary nad roztworem doskonałym w ustalonej temp.Gdy dwuskładnikowy układ ciecz-para to: p1=p01x1 i p2=p02x2 p1,p2- ciś.cząstkowe składników 1 i 2 w parze nad roztw. p01, p02 – ciś.pary nasyconej nad czystymi składnikami 1 i 2, x1,x2 -ułamki molowe składników 1 i 2 w roztw.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)