Wczesnośredniowieczne prawo stanowione

WCZESNOŚREDNIOWIECZNE PRAWO STANOWIONE. KAPITULARZE kapitularze (capitularia) - ustawy królów frankońskich, których podstawą wydawania był bannus królewski upoważniający króla do stanowienia zakazów i nakazów, upowszechniły się od Karola Wielkiego, najstarsze wydali Chlotar i Childeryk w 524 roku PODZIAŁY KAPITULARZY: ze względu na treść: świeckie (mundana), kościelne (ecclesiastica), mieszane (mixta) ze względu na moc obowiązującą: dodane do leges barbarorum (capitularia legibus addenda) i właściwe (capitularia per se scribenda) - obowiązujące na całym lub części terytorium królestwa
wyróżniano także instrukcje dla wysłanników królewskich (capitula missorum) III. POMNIKI PRAKTYKI DOKUMENTY: dokumenty królewskie - wystawiane przez kancelarię królewską, miały pełną moc dowodową, dzieliły się na diplomata - nadanie lub potwierdzenie przywileju; placita - protokoły rozpraw wraz z wyrokiem; indiculi - zarządzenia królewskie i pozwy itd. dokumenty prywatne - dzieliły się na cartae - oświadczenia woli lub potwierdzenie powstania stosunku prawnego; i na notitiae - poświadczenie dokonanej czynności prawnej
FORMUŁY I FORMULARZE: sporządzane od VI wieku przez notariuszy z kancelarii książęcych lub biskupich, były pracami prywatnymi, zawierały wzory dokumentów, nazwy f. pochodziły od nazwiska twórcy bądź odkrywcy albo od miejsca gdzie zostały spisane
KARTULARZE: księgi zakładane w instytucjach kościelnych na początku IX wieku w celu zapisania w nich uzyskanych praw i przywilejów, nieruchomości i dokumentów będących dowodami czynności prawnych
... zobacz całą notatkę