To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Użytkowanie wieczyste ustanawia się zazwyczaj na okres od 40 do 99 lat. Dotyczy ono nieruchomości należących do Skarbu Państwa na gruntach leżących w granicach administracyjnych miasta. Użytkowanie wieczyste może być ustanowione na rzecz osoby prawnej lub fizycznej. Jest ono zobowiązaniem do postawienia budynku na gruncie, który ma się w użytkowaniu wieczystym. Po 99 latach użytkowanie wieczyste wygasa, ale można je przedłużyć w ciągu 5 lat przed upływem określonego terminu. Użytkowanie wieczyste można zamienić na własność, pod warunkiem uiszczenia kwoty w wysokości sumy opłat z 99 lat. Użytkowanie wieczyste jest odpłatne. Jeżeli użytkownik gruntu nie postawi na nim budynku w ciągu pięciu lat, można mu odebrać prawa do użytkowania. Postawienie budynku obejmuje wystąpienie o pozwolenie na budowę, wywieszenie tablicy oraz „wbicie pierwszej łopaty”. Prawo o użytkowaniu wieczystym wynika z zawarcia umowy z właścicielem w formie aktu notarialnego oraz wiąże się ze wpisem do księgi wieczystej (od tego momentu liczymy 99 lat). Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym. §21. Ograniczone prawa rzeczowe to prawa przysługujące osobie fizycznej lub prawnej względem rzeczy będącej własnością innej osoby. Powstają poprzez umowy pomiędzy właścicielem a osobą, na rzecz której to prawo przyznaje, na mocy orzeczenia sądu (kiedy ktoś nie może nam dać prawa, chociaż chce) lub poprzez jednostronne świadczenie właściciela. Kodeks cywilny wyróżnia następujące rodzaje ograniczonych praw rzeczowych: Użytkowanie - obejmuje prawo do używania rzeczy oraz pobierania pożytków, jakie ona przynosi. Może być ustanowione odpłatnie lub darmowo. Użytkowanie jest prawem niezbywalnym, ściśle związanym z osobą, na rzecz której zostało ustanowione. Użytkowanie wygasa, kiedy użytkownik nie wykonuje swojego prawa przez 10 lat. Zastaw - ustanowiony na podstawie umowy lub z mocy samej ustawy. Zastaw może zabezpieczać wierzytelność istniejącą, przyszłą lub warunkową, czyli taką, co do powstania której nie ma pewności. Ma on zabezpieczać interesy właściciela zwłaszcza wtedy, gdy istnieje uzasadnione przypuszczenie, że dłużnik nie wypełni świadczenia. W takim wypadku wierzyciel ma prawo do skierowania sprawy do sądu, a po otrzymaniu wyroku zasądzającego wszczyna postępowanie egzekucyjne. Zastawiona rzecz podlega licytacji, wierzyciel otrzymuje swoją należność, pokryte są koszty sądowe i egzekucyjne a reszta zwrócona jest dłużnikowi. Wierzyciel nie może przejąć zastawionej rzeczy w zamian za niedopełnione świadczenie. Zastaw umowny powstaje w drodze zawarcia umowy wraz z jednoczesnym wydaniem rzeczy wierzycielowi. Dłużnik może dysponować prawem własności i sprzedać zastawioną rzecz. Zastaw ustawowy istnieje wtedy, kiedy oznaczonym osobom przysługuje ustawowe prawo zastawu na rzeczach znajdujących się w ich dzierżeniu lub wniesionych do ich lokalu świadczeń. Przy zastawie może dojść do zbiegu odpowiedzialności osobistej i rzeczowej, np. kiedy mąż pożyczył określoną kwotę pod zastaw biżuterii żony.
(…)
… na gruntową i osobistą. Gruntowa polega na sprzęgnięciu interesem gospodarczym dwóch nieruchomości, ale obciąża jeden grunt. Ta forma wymaga aktu notarialnego. Służebność osobista jest ustanawiana na korzyść oznaczonej osoby. Jest to prawo niezbywalne.
Spółdzielcze prawa do lokali i domów obejmuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Hipoteka jest ograniczeniem prawa rzeczowego podobnym do zastawu. Różnica polega na tym, że hipoteka może być ustanowiona tylko na nieruchomości. Hipoteka istnieje tak długo, jak długo istnieje wierzytelność. Obciążenia nieruchomości dokonuje się w umowie zawartej w formie aktu notarialnego oraz przez odpowiedni wpis w księdze wieczystej. Zamiast umowy podstawą wpisu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)