To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Uwagi ogólne o czynach niedozwolonych I. Pojecie czynu niedozwolonego Czyn niedozwolony - ( łać. delictum) - samoistne źródło zobowiązań, niezależne od istnienia wcześniejszego zobowiązania, pojęcie jest szersze niż tradycyjny łaciński „delikt”, gdyż ten odnosił się do zawinionego działania ludzkiego, czyn niedozwolony w KC zawiera w sobie zarówno to rozumienie „deliktu” jak i niektóre działania ludzkie nie noszące znamienia winy, a także różne zdarzenia nie mające z działaniami ludzkimi nic wspólnego, ilekroć wynika z nich szkoda to za tą szkodę prawo czyni kogoś odpowiedzialnym
Odpowiedzialność deliktowa (łac. ex delicto - z czynu niedozwolonego) to jeden z dwóch tradycyjnie wyróżnianych reżimów odpowiedzialności cywilnej. Wyróżnia się ją ze względu na źródło zobowiązania, którym jest dopuszczenie się czynu niedozwolonego. Zdarzenie to powoduje powstanie między sprawcą a poszkodowanym (wyjątkowo - również między sprawcą a inną osobą) cywilnoprawnego stosunku zobowiązaniowego. Odpowiedzialność cywilną z tytułu czynów niedozwolonych regulują przepisy art. 415-449 Kodeksu cywilnego. Przepisem fundamentalnym dla tego reżimu jest art. 415: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Pozostałe przepisy uszczegóławiają tę zasadę albo ustanawiają od niej wyjątki. Odpowiedzialność deliktową regulują również ogólne przepisy prawa zobowiązań, zawarte w art. 353-404 Kodeksu cywilnego. Odpowiedzialność kontraktowa (łac. ex contracto), to odpowiedzialność cywilnoprawna wynikająca z niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązku, który powstał na podstawie czynności prawnej i obejmująca obowiązek naprawienia wynikłej z tego szkody.
W prawie polskim odpowiedzialność kontraktowa opiera się na art. 471 kodeksu cywilnego: Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Ciężar dowodu niewykonania lub nienależytego zobowiązania spoczywa na wierzycielu . Nie ma on natomiast obowiązku udowodnienia winy dłużnika. Dłużnik może się uwolnić od odpowiedzialności, jeśli wykaże, że wykonał zobowiązanie, albo że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło nie z jego winy. Winą dłużnika jest zarówno zamiar niewywiązania się ze zobowiązania, jak również nieumyślne niedochowanie należytej staranności przy jego wykonywaniu. Co do zasady natomiast dłużnik nie odpowiada za przypadek. Rolą zobowiązań z tytułu czynów niedozwolonych jest kompensacja oraz wychowywanie i prewencja II. Przesłanki i zasady odpowiedzialności
(…)
…, przedsiębiorcy;
zasada słuszności - uzasadnia odpowiedzialność w przypadkach wyjątkowych, gdy 2 pierwsze zasady zawiodą, a jednak obciążenie kogoś odpowiedzialnością odszkodowawczą na rzecz poszkodowanego będzie usprawiedliwione w uwagi na reguły współżycia społecznego
Element obiektywny (bezprawność) - zachowanie sprawcy musi naruszać jakieś reguły postępowania i musi być obiektywnie nieprawidłowe…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)