To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
USTAWOWA OKREŚLONOŚĆ CZYNU ( USTAWOWE ZNAMIONA ) Ustawowe znamiona przestępstwa Znamiona przestępstwa to zespół cech charakterystycznych tworzących zarys typu danego przestępstwa. Ustawowe znamiona przestępstwa zawarte są w przepisach części szczególnej kodeksu oraz w ustawach szczególnych, pozostając w łączności z tymi przepisami części ogólnej k.k., które dopełniają dodatkowymi znamionami dyspozycje poszczególnych przestępstw przez wskazanie np. kto może być sprawcą przestępstwa (wiek, poczytalność) przestępstwo może być popełnione. W toku postępowania karnego zaistnienie w czynie zarzucanym oskarżonemu ustawowych znamion określonego typu przestępstwa podlega udowodnieniu. Ustawowe znamiona wyznaczają pole penalizacji. Brak jednego ze znamion, określonych w przepisie, w konkretnym czynie zmienia jego charakter. Ustawowe znamiona przestępstwa dotyczą : — cech podmiotu, np. art. 228 - sprzedajność, której podmiotem może być tylko osoba pełniąca funkcję publiczną — cech strony podmiotowej np. art. 278 kradzież - wymaga nie tylko umyślności, ale i specjalnego jej zabarwienia w postaci „celu przywłaszczenia” tzw. dolus directus coloratus — cech przedmiotu ochrony ( zamachu ) przestępnego np. przedmiotem zamachu w art. 148 - życie człowieka Każdy konkretny czyn, który wyczerpuje znamiona przepisu, charakteryzują również inne znaczenia - poza ustawowe, które nie są istotne dla popełnienia przestępstwa, ale mogą mieć znaczenie dla wymiaru kary. Podział ustawowych znamion przestępstwa z uwagi na ich różny charakter: 1. znamiona opisowe - dają opis zabronionego zachowania się np. opis kradzieży, 2. znamiona nazwowe - to te, których stwierdzenie nie wymaga stosowania ocen, a ich zakres znaczeniowy jest stosunkowo wyraźny. Można tu wymienić przykładowo takie znamiona jak „pieniądz” (art. 310 KK), „uderza” (art. 217KK), „w postępowaniu sądowym” (art. 233 KK) 3. znamiona wartościujące - posługują się nazwami, których interpretacja zależy od podmiotu stosującego prawo, np. kto „znieważa” inną osobę 4. znamiona normatywne - posługują się pojęciami języka prawnego, np. „funkcjonariusz publiczny”) znamiona opisowe i normatywne mają charakter bardziej jednoznaczny ( ostry ), natomiast znamiona nazwowe i wartościujące pozostawiają szerokie pole dla interpretacji ( jednak nie dotyczy to sytuacji, gdy nazwy mają określenie normatywne ). Wymogi jednolitego, a więc praworządnego stosowania prawa nasuwają więc postulat posługiwania się przez ustawodawcę znamionami ostrymi, tj. przede wszystkim znamionami opisowymi, zaś wartościującymi o tyle tylko, o ile istnieją możliwości ustalenia jasnych kryteriów wartościowania.
(…)
… przestępstwa - zwane są także znamionami czasownikowymi
b) znamiona przedmiotu czynu zwanego też przedmiotem wykonawczym - bywają nimi przedmioty materialne, ale także dobra niematerialne
c) znamiona użytych środków - np. broń palna, nóż
d) znamiona okoliczności - znamiona czasu popełnienia przestępstwa, miejsca i sytuacji - spełniają one rolę bądź konstytutywną (warunek sine qua non), bądź wpływają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)