Urządzenia kondensacyjne Przy spalaniu gazów zawierających wodór – tj. gaz ziemny lub gaz płynny, oprócz dwutlenku węgla powstaje rownież para wodna. Tkwiące w niej ciepło (utajone) wykorzystują urządzenia kondensacyjne, w których spaliny są schładzane znacznie poniżej punktu skraplania wody, w korzystnych przypadkach nawet do około 40°C, i w ten sposob jest wykorzystywane dodatkowe ciepło skraplania i więcej ciepła właściwego. Podczas spalania 1m3 gazu ziemnego powstaje ok. 1,5 kg pary wodnej, a ciepło spalania jej kondensacji wynosi ok. 1kWh, - zysk ciepła jest znaczny. Stopień wykorzystania ciepła w urządzeniach kondensacyjnych jest wyższy niz w urządzeniach konwencjonalnych i wynosi powyżej 100%. Urządzenia kondensacyjne różnią się od urządzeń konwencjonalnych następującymi elementami: • Wymienniki ciepła mają dużą powierzchnię i są wykonane z materiałów odpornych na korozję • Palniki znajdują się powyżej komory spalania • Odprowadzanie spalin jest wspomagane nawiewem • Instalacje odprowadzania spalin są odporne na działanie kondensatu Gaz ziemny, w przeciwieństwie do oleju opałowego, praktycznie nie zawiera siarki. W związku z powyższym kondensat, z powodu zawartości CO2 jest tylko lekko kwaśny, porownywalnie z deszczowką. Wykraplają się niewielkie objętości kondensatu. W urządzeniach kondensacyjnych na gaz ziemny powstaje około 1l kondensatu na 1kW mocy. Z tego powodu urządzenia na gaz ziemny nadają się szczegolnie do technologii kondensacyjnych. W budownictwie mieszkaniowym przy 3 mieszkańcach powstaje około 300 l ściekow bytowo-gospodarczych, większość ktorych jest alkaliczna z powodu zawartości mydła, wiec przy ok. 10 kW mocy na mieszkanie (ok. 10l kondensat/dobę), kondensat jest skutecznie neutralizowany albo rozcieńczony i nie szkodzi przewodom kanalizacyjnym. W przypadku budynków administracyjnych, biurowców należy zagwarantować odpowiednią ilość ściekow bytowo-gospodarczych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)