To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Urabianie górotworu metodą strzałową
Urabianie górotworu metodą strzałową polega na rozdrobnieniu skał za pomocą bardzo wysokiego ciśnienia gazów wybuchowych i gwałtownego wzrostu temperatury w wyniku reakcji chemicznej zachodzącej w materiałach wybuchowych. Znane są dwa podstawowe procesy niszczenia skał metodą strzelania (rys. 9.13):
• podział masywu skalnego na bloki, gdy stosujemy materiały wybuchowe, np. proch strzelniczy o powolnym narastaniu ciśnienia, co umożliwia rozerwanie materiału po powierzchniach najmniejszego oporu,
• rozdrobnienie skał na drobne kawałki podczas gwałtownego zwiększenia ciśnienia, kiedy we wszystkich kierunkach następuje jednoczesne przekroczenie wytrzymałości masywu i całkowite jego zburzenie, skruszenie, co
następuje po wybuchu materiałów burzących, takich jak dynamit
Zastosowanie dynamitu do robót podziemnych było punktem zwrotnym w sposobie urabiania skał, ponieważ umożliwiło rozdrobnienie masywu na gruz, czyli urobek nadający się natychmiast do załadunku na środki transportu. Skały rozstrzeliwane na bloki musiały być rozdrabniane następnymi ładunkami strzałowymi dopóty, dopóki nie osiągnęły dostatecznego rozdrobnienia, podziału na dostatecznie małe nadające się do transportu bryły.
Materiały wybuchowe. Stosowane w budownictwie podziemnym materiały wybuchowe można podzielić na dwa rodzaje:
♦ materiały detonacyjne, takie jak piorunian rtęci, czy azydek ołowiu, które inicjują reakcję chemiczną czyli wybuch materiałów kruszących skałę, • materiały kruszące, np. dynamit, karbonit, amonit czy plastik, które rozdrabniają skałę rta gruz nadający się do wywozu środkami transportu.
Matriały kruszące jako podstawowe materiały wybuchowe muszą spełniać warunki bezpieczeństwa ich transportu, składowania i prowadzenia robót strzałowych. Główną ich charakterystyką powinna być ich stabilność, wobec takich czynników jak wstrząsy mechaniczne, zmiana temperatury i wilgotności środowiska, bezpośrednie działanie ognia lub wody, czas przechowywania itp. Muszą zachowywać czułość na impulsy de-tonacyjne, aby nie utraciły skuteczności ich wybuchu w czasie strzelania. Wśród wymienionych materiałów można wymienić dynamit jako materiał skuteczny i spełniający stawiane wymagania bezpieczeństwa z wyjątkiem niskich temomtur. Otóż już w temperaturze plus 8 °C i niższej dynamit staje się bardzo czuły na wstrząsy i grozi samowybuchem. Nie jest on natomiast wrażliwy na wilgoć i może być stosowany nawet pod wodą, co w przypadku robót podziemnych przyczyniło się do jego upowszechnienia. Mniej skuteczne są amonity, są wrażliwe na wilgoć i ulegają szybko procesom starzenia. Mogą wydzielać gazy trujące. Nie są natomiast wrażliwe na wstrząsy i niskie temperatury.
(…)
… gazowego i w wyrobiskach pionowych, szybowych ze względu na bezpieczeństwo ludzi wykonujących roboty strzałowe. Zapalniki elektryczne działają na zasadzie żarzenia lub iskrzenia wywołanego prądem dostarczonym od sieci elektrycznej, zapalarki lub innego źródła prądu. Wybuch sznura detonującego, spłonki bądź zapalnika wywołuje falę uderzeniową o bardzo wysokim ciśnieniu i powoduje detonację właściwych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)