Umocnienie zobowiązania.

Umocnienie zobowiązania Z wyjątkiem zobowiązań naturalnych, wykonanie każdego innego zobowiązania gwarantuje rygor egzekucji. Praktyka dowodzi jednak, iż gwarancje te nie zawsze były wystarczające.
W prawie obligacyjnym celowi temu służyły zarówno dodatkowe zobowiązania osób trzecich, gwarantujących wykonanie zobowiązania na wypadek gdyby dłużnik tego nie uczynił (było to poręczenie), jak i środki mające na celu wywarcie presji na samego dłużnika, by dodatkowo zmuszać do go spełnienia świadczenia (zadatek, kara umowna)
Przyjęcie odpowiedzialności za cudzy dług w rzymskiej terminologii określane było jako intercesja
Intercesja była:
Kulmatywna - jeśli dłużnik odpowiadał obok intercedenta (poręczenie)
Uwalniająca - jeśli dłużnik został przez intercedenta zwolniony od odpowiedzialności
Intercesio tacita - gdy intercedent na zwenatrz występował jako dłużnik, w rzeczywistości jednak przejął zobowiązanie cudze (np. zaciągając pożyczkę dla kogoś, do kogo wierzyciel nie miał zaufania)
... zobacz całą notatkę