Ukształtowanie przestrzeni podmostowej - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 14
Wyświetleń: 742
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Ukształtowanie przestrzeni podmostowej - wykład - strona 1 Ukształtowanie przestrzeni podmostowej - wykład - strona 2 Ukształtowanie przestrzeni podmostowej - wykład - strona 3

Fragment notatki:

Ukształtowanie przestrzeni podmostowej
Sposób kształtowania przestrzeni pod obiektem inżynierskim zależy od tego, co pod obiektem się znajduje. Jeśli obiekt jest położony nad inną trasą komunikacyjną, to należy zachować odpowiednie skrajnie pionowe i poziome. Jeśli trasa komunika­cyjna pod wiaduktem przebiega w łuku pionowym, o stosunkowo małym promie­niu, wtedy należy uwzględnić konieczność zwiększenia wysokości skrajni piono­wej (rys. 4.25). Podobny problem występuje, jeśli trasa pod wiaduktem jest usytu­owana w łuku poziomym. Wymaga to z kolei poszerzenia światła poziomego. Do­datkowo z tego tytułu może zachodzić konieczność zwiększenia wysokości, gdy droga czy linia kolejowa jest zlokalizowana na łuku poziomym i jezdnia (tor kolejo­wy) ma przechyłkę.
Należy unikać takiego kształtowania niwelety pod obiektem, by następowało zmniejszanie wysokości niezabudowanej przestrzeni pod obiektem. Jeśli wysokość ta zmniejsza się zgodnie z kierunkiem najeżdżania pojazdów, to w wielu przypad­kach takie ukształtowanie niwelety przyczynia się do uszkadzania przęseł przez po­jazdy o nienormatywnej wysokości (rys. 4.26). W takich przypadkach należy mon­tować przed wiaduktami urządzenia sygnalizacyjne (bramki ograniczające skrajnię pionową).
W przestrzeni pod obiektem należy zarezerwować dodatkowe miejsca na umiesz­czenie urządzeń bezpieczeństwa ruchu (barier) oraz elementów odwodnienia czy rowów odwadniających.
Jeśli na drodze stosuje się bariery ochronne, co jest konieczne, jeśli przy kra­wędzi korony drogi znajduje się obiekt np. filar. Dla drogi klasy A lub S stosowanie barier jest wymagane, jeśli odległość obiektu od krawędzi pasa awaryjnego jest mniejsza niż 1,25 m lub od krawędzi pasa ruchu mniejsza niż 3,50 m. Na drodze klasy GP i drogach niższych klas bariera jest wymagana jeśli odległość obiektu od krawędzi utwardzonego pobocza jest mniejsza niż 1,25 lub odległość od krawędzi pasa ruchu jest mniejsza niż 2,00 m. Lokalizacja barier powinna być taka, by odle­głość prowadnicy stalowej bariery lub podstawy betonowej bariery pełnej, wynosiła
nie mniej niż:
- 0,50 m licząc od krawędzi pasa awaryjnego albo utwardzonego pobocza,
- 1,00 m licząc od krawędzi pasa ruchu drogi klasy Z i dróg wyższych klas,
- 0,75 m licząc od krawędzi pasa ruchu drogi klasy L lub D.
Dopuszcza się odległość lica prowadnicy stalowej bariery lub podstawy beto­nowej barieiy pełnej od krawędzi pasa ruchu 0,5 m, jeżeli na krawędzi pasa ruchu znajduje się krawężnik o wysokości co najmniej 0,12 m.
Urządzenia do powierzchniowego odwodnienia pasa drogowego muszą zapew­niać sprawne odprowadzenie wody, które nie może być utrudnione pod obiektem. Z reguły urządzenia odwadniające drogę pod obiektem są przedłużeniem sytemu odwodnienia drogi na pozostałym odcinku. W praktyce wykonuje się rowy odwad­niające w kształcie: opływowym, trójkątnym lub trapezowym. Szczegółowe zasady kształtowania rowów, w zależności od klasy drogi, zawierają stosowne przepisy [46]. Rów trójkątny stosuje się na drogach klasy A, S i GP. Dopuszcza się stosowanie rowów trapezowych pod warunkiem wykonania na krawędzi korony drogi barieiy ochronnej. Pochylenie skaipy wewnętrznej nie powinno być większe niż 1:3, skarpy zewnętrznej nie większe niż 1:5, a głębokość rowu powinna wynikać ze sposobu odwodnienia korpusu drogi. Na pozostałych kategoriach dróg stosuje się rowy tra­pezowe. Dno rowu powinno mieć szerokość co najmniej 0,4 m, a głębokość rowu nie powinna być mniejsza niż 0,5 m, przy czym jeśli górna część korpusu drogi jest odwadniana drenami lub warstwą odsączającą, dno rowu powinno być usytuowane poniżej wylotu drenu, sączka lub warstwy odsączającej nie mniej niż 0,2 m, a na odcinku wododziału nie mniej niż 0,1 m. Pochylenie skaipy rowu nie powinno być większe niż 1:5. Jeśli woda powierzchniowa spowodowałaby uszkodzenie elemen­tów korpusu drogi oraz na obszarze, z którego odprowadzenie wody powierzchnio­wej bezpośrednio do ziemi lub odbiornika wody nie jest dopuszczalne, stosuje się ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz