To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Układy współrzędnych stosowane w astronomii sferycznej.
Układ współrzędnych horyzontalnych jest układem współrzędnych astronomicznych, w
którym oś główną stanowi lokalny kierunek pionu, a płaszczyzną podstawową jest
płaszczyzna horyzontu astronomicznego. Biegunami układu są zenit i nadir, których
położenie na sferze niebieskiej ściśle zależy od współrzędnych geograficznych obserwatora
oraz szybko zmienia się wraz z upływem czasu, tak więc współrzędne horyzontalne opisują
jedynie chwilowe położenie ciała niebieskiego. W układzie tym położenie danego ciała
niebieskiego określa się podając dwie współrzędne: azymut astronomiczny i wysokość
astronomiczną, zdefiniowane w następujący sposób: Azymut astronomiczny, a - kąt
dwuścienny zawarty pomiędzy płaszczyzną lokalnego południka, a płaszczyzną koła
wierzchołkowego przechodzącego przez dany obiekt. Azymut zmienia wartość w zakresie od
0° do 360°, zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. W astronomii odmierza się go
od punktu południa - S, natomiast w geografii od punktu północy - N. Wysokość
astronomiczna, h - kąt płaski zawarty pomiędzy płaszczyzną horyzontu astronomicznego, a
kierunkiem na dany obiekt. Inną nazwą tej współrzędnej jest elewacja. Wysokość zmienia się
w zakresie (-90°,90°), przy czym ujemne wartości dotyczą obiektów znajdujących się pod
horyzontem. Jest zmienny w czasie i przestrzeni.
Układ współrzędnych godzinnych jest to układ współrzędnych astronomicznych, którego
kołem podstawowym jest równik niebieski, a punktem początkowym - przecięcie lokalnego
południka z tym równikiem. Biegunami układu są północny i południowy biegun niebieski.
Koła wielkie przechodzące przez te bieguny nazywa się kołami godzinnymi. Położenie
obiektu określa się podając kąt godzinny i deklinację, zdefiniowane w następujący sposób:
Kąt godzinny, t - kąt dwuścienny zawarty pomiędzy płaszczyzną lokalnego południka i
płaszczyzną koła godzinnego danego obiektu. Kąt godzinny odmierza się w kierunku
zgodnym z dziennym ruchem sfery niebieskiej, a przyjmuje on wartości (0h,24h) lub
(0°,360°) Deklinacja, δ - kąt zawarty między równikiem niebieskim a kierunkiem na dany
obiekt. Deklinacja zmienia się w zakresie od 90° (biegun północny) przez 0 ° (równik
niebieski) do -90° (biegun południowy).
Układ współrzędnych równonocnych (równikowych) jest to układ współrzędnych
astronomicznych, którego kołem podstawowym jest równik niebieski (będący rzutem
równika ziemskiego na sferę niebieską), a punktem początkowym punkt Barana (oznaczany
symbolem γ). Biegunami układu są północny i południowy biegun niebieski (będące rzutami
biegunów geograficznych na sferę niebieską). Koła wielkie przechodzące przez te bieguny
nazywa się kołami godzinnymi. Położenie obiektu określa się podając deklinację i
rektascensję, zdefiniowane w następujący sposób: Deklinacja, δ - łuk koła godzinnego
przechodzącego przez rozpatrywane ciało niebieskie, zawarty pomiędzy płaszczyzną równika
niebieskiego a promieniem łączącym dane ciało niebieskie ze środkiem
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)