To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie metod badania twardości i nabycie umiejętności w określaniu twardości metali metodami Brinella, Rockwella i Vickersa oraz zapoznanie się z budową i obsługą urządzenia do pomiaru twardości.
2. Definicja twardości
Twardość jest jedną z tych właściwości, których nie można jednoznacznie zdefiniować w oparciu o znane wielkości fizyczne. Twardość jest miarą oporu, jaki wykazuje ciało w czasie wciskania weń wgłębnika przy odkształceniach plastycznych. Większość metod pomiarowych twardości polega na wciskaniu w powierzchnię badanego materiału wgłębnika aż do osiągnięcia odkształceń trwałych. Metody badania twardości możemy podzielić na statyczne i dynamiczne. Najbardziej rozpowszechnione są metody statyczne. W metodach tych twardość materiału określa się w zależności od wartości siły odciążającej wgłębnik i wielkości odkształcenia trwałego wywołanego działaniem tej siły. Metody dynamiczne znalazły znacznie mniejsze zastosowanie w praktyce, stosowane są w nielicznych przypadkach.
3. Opis próbek wraz z rysunkami
3.1. Do badania twardości użyto próbki aluminiowej:
3.2. Do badania twardości użyto próbki miedzianej. 4. Warunki dokonywania pomiarów
Pomiar twardości próbek został dokonany za pomocą metody Brinella.
Metoda Brinella polega na wciskaniu określoną siłą wgłębnika w postaci hartowanej kulki stalowej lub kulki z węglików spiekanych o średnicy D, w powierzchnię badanego materiału w określonym czasie. Według normy PN-91/H-04350 w metodzie Brinella jako wgłębnik używane są kulki stalowe hartowane o znormalizowanych średnicach 10, 5, 2.5 mm. W przypadku naszego badania została użyta kulka średnicy 2,5 mm. -Powierzchnia próbki lub przedmiotu w miejscu pomiaru powinna być płaska i gładka, wolna od zgorzeliny, smaru i innych zanieczyszczeń. -Chropowatość obrobionych mechanicznie próbek nie powinna przekraczać Ra= 5 μm.
-Pomiaru twardości dokonuje się w temperaturze 20±15°C obciążając wgłębnik równomiernie i bez wstrząsów. -Pomiar średnicy należy mierzyć w dwóch wzajemnie prostopadłych kierunkach. Jako wynik przyjmuje się średnią z tych dwóch pomiarów, a wynik odczytuje się z tablic twardości zamieszczonych w normie lub wyznacza ze wzoru. Pomiar odcisku przeprowadza się za pomocą mikroskopu lub lupy.
-Kształt próbek powinien zapewniać ich nieruchome ustawienie w taki sposób, aby badana powierzchnia była prostopadła do kierunku działania siły obciążającej. -Grubość próbek do badań powinna uniemożliwiać powstanie lokalnego odkształcenia na powierzchni przeciwległej do odcisku.
(…)
… wgłębnik do pola A trwałego odcisku, który w postaci czaszy kulistej utworzy się na powierzchni materiału.
Uwzględniając zależności geometryczne wzór ten można przedstawić następująco: gdzie: P - siła obciążająca [N]
D - średnica kulki [mm]
d - średnica odcisku [mm]
Między twardościa HB w stopniach Brinella a wytrzymałościa na rozciaganie Rm w [MPa] istnieja pewne zależności. Na podstawie badań ustalono…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)