To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przedstaw tryb wydawania orzeczeń, zarządzeń i poleceń. 1. Podział orzeczeń na wyroki i postanowienia ma znaczenie ze względu na tryb zaskarżania. Nieprawomocne wyroki są zaskarżane rewizją, zaś postanowienia są zaskarżane w drodze zażalenia. Wyroki są orzeczeniami merytorycznymi dotyczącymi istoty procesu. Bardziej zróżnicowana jest materia postanowień, które mogą dotyczyć zagadnień merytorycznych (np. umorzenie z braku znamion przestępstwa mb warunkowe umorzenie), a także kwestii ubocznych. Jeśli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie. W kwestiach natomiast niewymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia (art. 93 k.p.k.).
2. Do wydawania wyroków uprawniony jest wyłącznie sąd. Postanowienia natomiast wydają, w zależności od stadium procesu, sąd lub prokurator, a także Policja (np. postanowienie o wszczęciu dochodzenia - art.. 305 § 3 k.p.k.).
Sąd orzeka na rozprawie w wypadkach przewidzianych przez ustawę, a w innych na posiedzeniu. Orzeczenia podejmowane na posiedzeniu mogą zapadać również na rozprawie, ale nie odwrotnie (art. 95 k.p.k.).
Posiedzenie odbywa się niepublicznie. Kodeks przewiduje prokuratorski obowiązek wzięcia udziału w posiedzeniu sądu lub przekazania sądowi swego stanowiska, z zasady na piśmie, ale w sprawie mniej istotnej także w inny sposób np. telefonicznie. W stosunku do innych stron lub osób kodeks przewidział tylko prawo do zgłaszania przed posiedzeniem wniosków na piśmie, jeżeli ma to znaczenie dla obrony ich interesów, chyba ze w wypadkach wskazanych w ustawie maja prawo lub obowiązek wzięcia udziału w posiedzeniu (alt 96 k.p.k.).
Wypadek taki został przewidziany np. przy przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia (art.. 270 k.p.k. warunkowym umorzeniu postępowania orzekanym w trybie art. 339 § 3 k.p.k., pojednaniu w sprawie prywatnoskargowej (art.., 490 k.p.k.).
Jeżeli zachodzi potrzeba sprawdzenia okoliczności faktycznych przed wydaniem orzeczenia na posiedzeniu, sąd dokonuje tego sam albo w tym celu wyznacza sędziego ze składu orzekającego bądź zwraca się o wykonanie określonych czynności do sądu miejscowo właściwego (art. 97 k.p.k.).
3. Podstawę orzeczenia może stanowić tytko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia (art. 92 k.p.k.)- Przepis ten ma charakter ogólny i obowiązuje przy rozpoznaniu każdej sprawy, każdej kwestii i w każdym stadium postępowania karnego. Jest on wskazówką praktyczną dla realizacji zasady prawdy materialnej (art. 2 § 2 k.p.k.), oraz zasady bezstronności (art.. 4 k.p.k),
4. Zgodnie z treścią art. 93 § 2 k.p.k. zarządzenia w kwestiach nie wymagających postanowienia wydają prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia, jak również o czym stanowi art. 402 k.p.k. - przewodniczący rozprawy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)