Tradycja sentymentalna w budowaniu przełomu romantycznego. Jest ona komplementarna wobec epoki. Sentymentalizm tworzy poemat z jego cechami, a jednocześnie podkreśla znaczenie dystansu wobec literatury, która nie chce mówić o historii. Stosunek Mickiewicza jest dwuznaczny. Potępia za to odwrócenie się od historii, a jednocześnie sam ulega tradycji, która odwraca od historii. Pisarze w lit. powszechnej powracają do idei Pana Tadeusza . Sentymentalizm pyta o to, co zostało z romantyzmu (konwencje, wielki temat miłości - kultura popularna wskazuje na ich żywotność). Romantyzm tworzy nowoczesne pojęcie tradycji, jako przekształcanie dziedzictwa. Przełomowe są też sonety krymskie, miały one negatywną recepcję w obozie klasyków. Sentymentalizm współtworzy nawet Pana Tadeusza na emigracji, czyli długo po przełomie romantycznym. Nie akceptowano: - stylu,
- miejsca,
- ogólnie.
Pytania do wykładu: Jaki był stosunek Mickiewicza do sentymentalizmu?
Dwie koncepcje przełomu?
Jakie europejskie dzieła wpłynęły na polskich romantyków?
Cechy rodzajowe dumy.
Wyjaśnij, z jakich dwóch gatunków powstała ballada?
Jakie cechy dumy i sielanki przeniósł Mickiewicz do ballad?
Trójrodzajowość?
Odległe tradycje wpływające na twórczość romantyków?
Typ bohatera szalonego?
Nie akceptowano „Sonetów krymskich”.
Przełomowy charakter miał gatunek powieści poetyckiej : Konrad Wallenrod (1828) A. Mickiewicza, Maria (1825) Antoniego Malczeskiego, Arab Juliusza Słowackiego, Jan Bielecki. Powieść narodowa polska oparta na podaniu historycznym Juliusza Słowackiego, Żmija Juliusza Słowackiego, Lambro. Powstańca grecki. Powieść poetyczna w dwóch pieśniach (powieść napisana przez Juliusza Słowackiego w Paryżu w roku 1832. Jej pierwodruk ukazał się w trzecim tomie Poezji wydanych w 1833 roku).
Powieść poetycka wnosi nową koncepcję bohatera: byroniczny (zależność literatury romantycznej z twórczością Byrona, podkreśla to bohater, który sam chce decydować co jest dobre, a co złe, odnaleźć ich źródło. Bohater taki skłócony jest z rzeczywistością i siebie uważa za źródło wiedzy). Giaur, Korsarz, Wędrówki Childe Harolda… są to postaci, które realizują współczesny (dziewiętnastowieczny) mit Kaina, Prometeusza, Lucyfera. Są to bohaterowie zbuntowani, napiętnowani, przeklęci, naznaczeni są sceptycyzmem. Mickiewicz mówił, że Byron jest Napoleonem pisarzy - jest to wielkie docenienie przez polskich pisarzy. Pisarzy dziwi to docenienie Byrona, który w lit. angielskiej nie odgrywa tak ważnej roli. Mówi też, że bohaterowie Byrona mają sumienie.
(…)
…, który w lit. angielskiej nie odgrywa tak ważnej roli. Mówi też, że bohaterowie Byrona mają sumienie.
Nie można ominąć innego angielskiego pisarza Waltera Scotta - autora powieści historycznej. Od niego twórcy polskich powieści poetyckich nauczyli się zasady kolorytu. Chodzi o to, że język, jakim napisany jest utwór odciska ślad miejsca, z jakiego wywodzi się autor (wszystkie jego powieści). Związanie z tzw. Małą ojczyzną - widać to.
Wszystkie powieści poetyckie stworzone w Polsce mają swoisty podtytuł - epitet regionalizacji, np.: powieść litewska, ukraińska, wielkopolska, itd. Nie musiało to być miejsce urodzenia pisarza. W powieści poetyckiej istotne jest pochodzenie biologiczne autora:
Litwa Mickiewicza,
Ukraina Malczewskiego.
Akcja poematu klasycznego dzieje się w świecie Śródziemnomorskim…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)