To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Tomasso Campanella - “Miasto Słońca” “Miasto Słońca” nie zachwyca ani artystycznym stylem, ani barwnym językiem, ani nawet oryginalnością. Campanella wzór dla swojej utopii upatrzył sobie w dziele Thomasa More'a, nie pozostając jednocześnie związany z jego koncepcją na poziomie wyższym, niż tylko w ogólnych założeniach.
Wśród badaczy istniał kiedyś pogląd, że tryb życia i rozkład zajęć Solariuszy mocno przypomina klasztor. W rzeczywistości jednak życie doskonałego społeczeństwa podporządkował Campanella nie doktrynie wyrzeczenia, ale bytowi doczesnemu. Nie stanowi on tylko przedsionka do „życia po życiu”, ale jest celem samym w sobie. Solariusze nie poprzestają na tym, co otrzymali od Stwórcy, koncentrują się na ciągłym dokonywaniu ulepszeń swoim świecie. Są wyznawcami religii naturalnej, nie dostąpili jeszcze objawienia.
Głową państwa jest Metafizyk (HOH, ), który sprawuje najwyższą władzę świecką i duchowną. Jego zastępcy, Pon (Potentia - Moc), Sin (Sapientia - Mądrość) i Mor (Amor - Miłość) tworzą triumwirat. Pon zarządza wszystkimi sprawami związanymi z wojną. Sin - naukami wyzwolonymi, technicznymi oraz wszelkimi innymi umiejętnościami (ma pod sobą tylu funkcjonariuszy, ile jest nauk). To z jego polecenia pokryto mury Miasta Słońca malowidłami, które przedstawiają wszystkie nauki. Na zewnętrznej stronie muru szóstego kręgu znajdują się wizerunki wszystkich prawodawców, z których największym szacunkiem otaczają Solariusze Chrystusa. Mor ma pieczę nad prokreacją, medycyną, rolnictwem, hodowlą, sztuką kulinarną i tym, co odnosi się do odzieży.
Solariusze postanowili prowadzić życie filozofów na zasadzie wspólnoty. Jedyna droga to tego wzorca idzie przez wyrzeczenie się egoizmu (własności), po którym w człowieku pozostaje już tylko umiłowanie wspólnoty. Przyjaźń nie może objawiać się już na poziomie materialnej, pozostaje jej sfera intelektualnego współzawodnictwa i dzielenia się wiedzą. Nierówność w zdolnościach poszczególnych jednostek rekompensuje Campanella równością ich statusu społecznego. Pomiędzy ludźmi panują stosunki braterskie, na co baczą wyznaczeni do tego funkcjonariusze (oznaczeni nazwami poszczególnych cnót). Społeczeństwo Solariuszy jest najlepszym z możliwych społeczeństw - po pierwsze, dlatego, że żyje zgodnie z prawami natury, a po wtóre, dlatego, że bez przerwy orientuje się w zdobyczach cywilizacyjnych i technicznych innych ludów, bez zwłoki zastępując gorsze rozwiązania lepszymi.
Osobliwość ich „komunizmu” polega na niewskazaniu przez Campanellę zależności zachodzących pomiędzy kompetencjami Metafizyka i triumwiratu a kompetencjami zebrań ludowych. Ta oligarchia płynie wprost z przekonań autora, który uznawał plebejuszy za niezdolnych do pokonania „mroków niewiedzy” i potrzebujących kierownictwa mądrzejszych od siebie.
(…)
… jest uzyskanie świadomości o najpospolitszych przestępstw zdarzających się w mieście. Oprócz licznych obrzędów i modłów dużą rolę pełni w religii astronomia. Wpływ planet przekłada się na wiele rzeczy, ale nie zostaje zamknięta furtka dla wolnej woli - to właśnie przez nią przejawia się rzeczywista aktywność człowieka. Religia Solariuszy jest religią naturalną. Mimo tego, że chrześcijaństwo nie zostało…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)