Tlenkowęglowa hemoglobina jako wskaźnik wchłaniania tlenku węgla - omówienie

Tlenkowęglowa hemoglobina jako wskaźnik wchłaniania tlenku węgla
OxyHb:
Charakterystyczne widmo absorpcyjne w zakresie widzialnym z maksimami absorpcji dla:
540 nm α
576 nm β
HbCO:
Zbliżone widmo, z maksimami przesuniętymi:
536 nm
568 nm i jest mniej ostre
Zachowanie wobec czynnika redukującego np. ditionan sodowy:
OxyHb ulega odtlenowaniu i przechodzi w formę deoxyHb, która w zakresie widzialnym ma 1 widmo absorpcji dla:
555 nm
HbCO nie ulega tej reakcji i widmo pozostaje niezmienione.
Tlenek węgla wiąże się z oksyhemoglobiną 300 x silniej niż tlen, tworząc hemoglobinę tlenkowęglową, która jest połączeniem trwalszym i 10 x wolniej ulegającym hydrolizie niż oksyhemoglobina.
Dysocjację HbCO przyspiesza:
Światło
Zwiększone ciśnienie parcjalne tlenu
Hemoglobina uwolniona od tlenku węgla odzyskuje zdolność przenoszenia tlenu. Działanie toksyczne CO:
Polega na łączeniu się z hemoglobiną w wyniku czego powstaje hemoglobina tlenkowęglowa (karboksyhemoglobina) HbCO.
HbCO nie ma zdolności przenoszenie tlenu.
HbO2 + CO HbCO + O2 Tlenek węgla łączy się wiązaniem kowalencyjnym z at żelaza w czasteczce hemu- grupy funkcyjnej Hb.
Żelazao z HbCO jest dwuwartościowe tak jak w hemoglobinie natywnej.
1
... zobacz całą notatkę