tlen w atmosferze - ozonosfera - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 679
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
tlen w atmosferze - ozonosfera - omówienie - strona 1 tlen w atmosferze - ozonosfera - omówienie - strona 2 tlen w atmosferze - ozonosfera - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

Tlen w atmosferze występuje głównie w postaci dwuatomowych cząsteczek (O2). Stanowi on 20,95% atmosfery ziemskiej. W pewnych warunkach, m.in. pod wpływem wyładowań elektrycznych (burze) lub promieniowania ultrafioletowego wysyłanego przez Słońce, może następować rozpad tych cząsteczek na pojedyncze atomy. Atomowy tlen jest bardzo aktywny i łączy się natychmiast z tlenem cząsteczkowym, tworząc nietrwałe trójatomowe cząsteczki tlenu (O3) czyli ozonem. Ozon rozkłada się powoli w temperaturze 15˚C - w wyższej temperaturze jego rozkład na tlen dwuatomowy następuje dużo szybciej. Ozon reaguje z wieloma związkami organicznymi oraz nieorganicznymi, w stanie gazowym, jak i ciekłym, gdyż jest rozpuszczalny w wodzie, roztworach alkalicznych i olejach nienasyconych. Ze względu na swoje właściwości jest używany do bielenia mąki, papieru, dezynfekcji wody i powietrza. Koncentracja ozonu następuje głównie w dwóch warstwach:
przy powierzchni Ziemi w troposferze
na wysokości 20-45 km od powierzchni Ziemi w tzw. ozonosferze, która jest częścią stratosfery Ozonosfera charakteryzuję się tym, że pochłania promieniowanie słoneczne w nadfioletowej i podczerwonej części widma. Dlatego temperatura powietrza ozonosfery wzrasta wraz z wysokością, aż do granicy stratosfery górnej z warstwą następną - mezosferą.
Wymiana ozonu między troposferą a stratosferą jest bardzo ograniczona. Znajdująca się w stratosferze warstwa ozonu spełnia rolę ochronną dla roślin, zwierząt i ludzi, chroniąc przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym UV, wysyłanym przez Słońce. Powoduje ona również stabilizację klimatu. Nie wszystkie pasma promieniowania są zatrzymywane przez warstwę ozonową. Pasmo o największej długości fali UV-A praktycznie dociera do powierzchni Ziemi bez przeszkód. Pasmo o najmniejszej długości fali UV-C jest praktycznie całkowicie pochłaniane, co jest gwarancją bezpieczeństwa dla życia. Pasmo o średniej długości UV-B jest stosunkowo mniej szkodliwe, ale i pochłaniane w warstwie ozonowej z mniejsza intensywnością.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz