Thomas Luckmann „O granicach świata społecznego”

Podział oparty jest na myśleniu rozumowym - możliwa jest jednak pomyłka

granice świata są określane w ludzkich interpretacjach rzeczywistości - podział nie został z góry narzucony

każde konkretne doświadczenie może być albo „zredukowane" do swych niezmiennych formalnych właściwości, albo zanalizowane jak złożone społeczno-kulturowe zjawisko

intersubiektywność w historycznych światach przeżywanych

autor uważa, że nie można w sposób prawomocny uznawać ściśle określonej granicy tego, co społeczne, za jedną z zasadniczych struktur świata przezywanego

człowieczeństwo jako spostrzegana cecha wykształciło się w toku swoistych historycznych procesów społecznych

autor chce udowodnić, że sens „człowiek" jest modyfikacją pierwotnego sensu „żywe ciało"

trudno jest odróżnić „czyste" cechy, pojawiające się w pierwotnej sferze ego transcendentalnego, od zdeterminowanych kulturowo kategorii, które empiryczne ego przyswaja dopiero w procesach społecznych

animizm i totemizm

granice świata społecznego mają źródło w ludzkiej myśli i są zakorzenione w formach świadomości, które są właściwe wszystkim ludziom

totemizm - zinstytucjonalizowany system klasyfikacji, wypaczających z pewnych szczególnych, psychologicznych, społecznych czy ekonomicznych względów, leżącą u jego podstaw taksonomię naturalną

Levi-Strauss - sposób myślenia, który służy jako zasada rządząca jednolitą klasyfikacją świata jako świata społecznego

animizm wg Gahlena - animizacja świata zewnętrznego jest podstawową kategorią doświadczenia, utrwaloną przez języki i instytucje kultur archaicznych

desocjalizacja świata

„uniwersalna projekcja" - podstawowy element doświadczania świata, doświadczanie rzeczy napotykanych w świecie przyrodniczym cechuje synteza ich spostrzeganych cech z sensem „żywe ciało"

ograniczenia uniwersalnej projekcji, jakich dokonuje empiryczne ego, są zatem determinizowane przez mające społeczne pochodzenie systemy istotności, w których zakorzenione są schematy interpretacyjne

obrazy świata mają swe źródło w podzielonych systemach istotności historycznych

jeżeli pewne ograniczenia „uniwersalnej projekcji" zostaną społecznie zobiektywizowane instytucjonalnie utrwalone, te cechy obiektów, które mogłyby osłabić strukturę wiarygodności obrazu świata, są albo w sposób odruchowy pomijane, albo wyjaśnione tak, że pasują do schematu