To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
W. Dajczak. Notatka składa się z 4 stron.
4.3.1.5. (pominięte) 4.3.2. (całość) Treść testamentu: ustanowienie dziedzica
substytucje
wydziedziczenia
legaty
wyzwolenia
wyznaczenie tutora
decyzje wobec wyzwoleńców
fideikomisy
Ustanowienie dziedzica brak jednolitości testamentu: dla każdej dyspozycji testamentowej, przysługiwały różne skargi, co rozbijało jego jedność, dopiero zasada voluntas testatoris umożliwia ujednolicenie treści w oparciu o wolę testatora musiało nastąpić na początku testamentu żadne inne postanowienia nie będą ważne, ponieważ opierają o wyznaczenie dziedzica, jeśli to zaś będzie błędne lub nie będzie w ogóle istniało, to np. legatariusz nie otrzyma nic, bo nie ma od kogo tego otrzymać wyjątki: żołnierze
pretor mógł utrzymać zapis
kodycyle
prawo cesarskie: w wypadku, gdy powołany do spadku odmawiał przyjęcia, fideikomisariusz uniwersalny zwracał się z prośbą do pretora o zmuszenie za pomocą uchwały do przyjęcia i wydania spadku, za długi i wierzytelność odpowiedzialność ponosił wnioskodawca
musiało być wyrażone słowami stanowczymi, zwrotami imperatywnymi, można było użyć odesłania do kodycyli (kogo ustanowię w kodycylach niech będzie dziedzicem)
od spadkobiercy zależała liczba ustanowionych dziedziców i przypadający im ułamek spadku
testator musiał w swoim zapisie wyczerpać majątek (decydowała liczba uncji w asie)
nie musiał się posługiwać uncjami, mógł wskazywać części za pomocą odpowiednio postawionych koniunkcji (Mucius niech będzie dziedzicem, Titus i Tycjusz niech będą dziedzicami (1/2 + 1/4 i 1/4)
testator mógł się powoływać na swoje pisma, które same w sobie nie miały mocy prawnej institutio ex re certa - ustanowienie dziedzica do konkretnej rzeczy lub części spadku było niedopuszczalne, w tym celu wydawano właśnie fideikomisy, z biegiem czasu praktyka w myśl zasady favor testamenti i utrzymywała zapisy takie w mocy
Prawo justyniańskie:
dziedzic ex re certa uznawany za legatariusza
jeśli wszyscy ustanowieni byli ex re certa jako będący w tej samej sytuacji stawali się dziedzicami i nabywali spadek w tych samych częściach
Substytucje subtitutio vulgaris (podstawienie zwykłe) - powołanie dziedzica (substytuta) pod warunkiem zawieszającym, że powołany wcześniej (instytut) nie będzie mógł objąć spadku
można było ustanowić kilku substytutów na jedną osobę
można było ustanowić kolejnych po sobie następujących substytutów
można było ustanowić jednego substytuta dla kilku instytutów
(…)
… dziedzica swojemu synowi, na wypadek gdyby ten zmarł przed osiągnięciem dojrzałości
testator musiał mieć patria potestas (władzę ojcowską) nad instytutem, który w momencie śmierci testatora stawał się sui iuris
mógł to być pogrobowiec, o ile do momentu śmierci spadkodawcy znajdował się pod jego władzą ojcowską
czas substytucji ograniczała dojrzałość pupila
substytut jest tu dziedzicem syna, a nie testatora…
… wydziedziczenia wszystkich dzieci płci męskiej, które mogły zabiegać o bonorum possessio (synowie, wnuki, prawnuki, również pogrobowcy, ale klauzulą „ktokolwiek urodzi mi się synem, niech będzie wydziedziczony”)
innych krewnych obejmowano klauzulą „pozostali niech będą wydziedziczeni”
pominięcie zstępnych milczeniem powodując nieważność testamentu, powoływało do dziedziczenia beztestamentowego dziedziców ius…
… dziedzica swojemu synowi, na wypadek gdyby ten zmarł przed osiągnięciem dojrzałości
testator musiał mieć patria potestas (władzę ojcowską) nad instytutem, który w momencie śmierci testatora stawał się sui iuris
mógł to być pogrobowiec, o ile do momentu śmierci spadkodawcy znajdował się pod jego władzą ojcowską
czas substytucji ograniczała dojrzałość pupila
substytut jest tu dziedzicem syna, a nie testatora…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)