To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teorie adaptacji do starości
Na podstawie obserwacji zachowań społecznych ludzi w wieku późnej dorosłości sformułowano następujące teorie, wyjaśniające mechanizm adaptacji do starości. Są to:
teoria aktywności, teoria wycofania się oraz teoria stresu starości.
Teoria aktywności ma status tradycyjnej teorii adaptacji do starości . Zakłada ona, że naturalny proces starzenia się pozwala jednostce na utrzymanie dotychczasowego zaangażowania życiowego. Osoby starzejące się optymalnie to takie, które pozostają aktywne, obecne w życiu społecznym; będąc na emeryturze, znajdują zastępcze zajęcia, substytuty utraconej miłości, nawiązują też nowe więzi przyjacielskie.
Teoria wycofania się sformułowana na podstawie obszernych badań nad 200 starszymi osobami przeprowadzonych przez E. Cummin-ga i W. E. Henry'ego (1961) z Uniwersytetu w Kansas. Głosi ona, że to nie aktywność, lecz przeciwnie - wyłączenie się z życia społecznego stanowi naturalną i funkcjonalnie ważną potrzebę rozwojową człowieka w późnej dorosłości. Autorzy przekonują, że wycofanie się i pasywność są tak samo potrzebne starszym ludziom do osiągnięcia równowagi psychicznej oraz dalszego rozwoju osobowości, jak młodszym potrzebne jest do tego celu pełne uczestnictwo w życiu społecznym. Styl życia wynikający z tej potrzeby nazwano stylem „bujanego fotela" i uznano, że sprzyja on introspekcyjnej analizie wspomnień, nierozwiązanych konfliktów, reinterpretacji dawnych przeżyć i odkrywaniu nowych znaczeń.
Krytyka teorii wycofania się oparta jest na dwóch przesłankach. Po pierwsze -w analizie badań Cumminga i Henry'ego rozpoznano podwójny charakter wartościującej orientacji, typowy dla ludzi starych; z jednej strony osoby badane akceptowały ograniczenie aktywności jako coś nieuniknionego, a zarazem zapewniającego pożądany spokój, z drugiej - wyrażały żal z powodu utraty poczucia własnej wartości, traktując ją jako negatywną konsekwencję wycofania się z aktywnego życia. Po drugie - wykazano, że sposób adaptacji do nowych warunków spowodowanych emeryturą zależy od typu osobowości. Rzecz w tym, że różne wzorce osobowości ulegają różnym formom przystosowania. B. Neugarten wraz ze współpracownikami na podstawie trwających 6 lat badań, w których uczestniczyło 59 osób -wyodrębniła następujące kategorie zachowań, typowych dla osób w podeszłym wieku: (
1.zachowania zintegrowane
2. zachowania obronne aktywne
3. zachowania obronne pasywne
4. zachowania zdezintegrowane.
Zachowania zintegrowane manifestowały osoby: aktywne, nastawione na reorganizację swego życia
b)zaangażowane w hobby
c) wycofujące się z aktywnego życia, poszukujące spo
(…)
… zapewnioną opiekę. Wśród nich znalazło się wiele osób zamykających się w sobie i unikających aktywności. Zdezintegrowany styl adaptacji charakteryzował osoby cierpiące z powodu fizycznych i psychicznych ograniczeń oraz chorób, u których normalny proces starzenia się został zaburzony. Podobny obraz zachowań wobec starości przedstawili: S. Reichard, F. Livson i P. Petersen .Wyróżnili oni następujące typy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)